تنها موضعی که انسان میتونه درست اتخاذ کنه در خصوص خداوند اسلامه چون " چون آیات هم جنبه" تشبیه" دارن هم "تنزیه" . انسان تا سیر و سلوک عرفانی درست نداشته باشه همیشه در یک جهل و یا شاید کفری باشه. قطعا معیار شخص من "قرآنه" به هرحال ما ذهنمون رو باید استفاده کنیم ب کلیدوازها دقت کنیم " توکل" "خدا" "دعا" یا کلماتی مثل "عشق" اینها هرکدوم یه معانی داره عرفان زهدی داریم عرفان عشقی داریم عرفان کهن داریم "امانیسم" پانتئیسم" و .. اینا همه تفسیر داره ابتدا باید با دید منتقدانه عمق یک کتابو دید که غایت اون کتاب چبه. من ک میگم خودت.بشناس یعنی چی یعنی روحتو آیا اصلا به روح اعتقاد دارن اینا ؟؟؟ اگ دارن روح رو چی تفسیر میکنن ؟؟ کلی بحث هست ما در اسلام به باور وجود خدا اعتقاد داریم ولی من حس میکنم اکهارت به یجور آگاهی کیهانی که از مکتب بودیسم وام گرفته اعتقاد داره خب سوال اینه آیا این آگاهی اگه تجلی خداعه آیا منفعله یا تاثیرکذاره رو زندگی شخصی ما ؟؟؟؟ اینجا باز تفاوته