سلام .خسته نباشید ۰ بحثها واظهارنظرها جالب و شنیدنی ست ۰ لطفا با تحمل و سعه صدر بیشتر و با کلماتی ملایمتر گفتگو کنیم تا نتیجه گیری هرکس بدور از عصبیت و تحقیر وواقع بینانه باشه۰ بنظر من هرکس درزمان ورود به بحث و اعلام نظر خود، صاحب بینش و نظری هست و وقتی مطلبی رو مطالعه می کنه قطعا با توجه به پیش زمینه فکری خودش اون رو بررسی و نقد می کنه و این موضوع اجتناب ناپذیره و بنظرم اشکالی هم نداره. بنظرم مشکل اززمانی آغاز میشه که ما به هر چیزی اعم از مطلب ، شخص و یا موضوع مورد بحث مطلق نگاه کنیم ۰ مثلا اگر کسی رو مورد نقادی قرار می دهیم پیش فرض ذهنی برای نقد ما اونه که این شخص یا نظرش صد درصد بنظر ما خوب یادرست هست یانه۰ با این دید تقریبا هیچ کس یا هیچ ایده ای نمره مطلق نمیگیره و بنابراین رد میشه ۰ در حالی که با ید قبول کنیم که همه چیز دراین جهان نسبی ست ۰ اگر این موضوع رو قبول کنیم می تونیم همه نظرات رو بشنویم و نکات درست و قابل قبول خودمون رو از نکات نادرست بنظر باز خودمون جداکنیم و از کسی که نظری وفق نظر ما نداده ناراحت نشیم و برعکس۰ بنظر من اکهارت در شرایط خاصی پرسشی براش بوجود اومد که با تمام وجودش می خواست به پاسخش برسه و سنت الهی یعنی نظامات هستی هم براین قرار گرفته که اگه با تمام وجود خواهان چیزی باشی راهی به سوی اون براتون باز میشه۰ او پاسخش رو با توجه به درکش در همون لحظه اینطور دریافت کرد و ما وقتی در مورد احوالات بزرگان مطالعه می کنیم چنین لحظاتی رو در زندگیشون درک می کنیم که براشون پیش اومده ۰ اینکه چه کسی کاملتره ایجا مطرح نیست بلکه اینکه هرکسی به حقیقتی دست پیدا کرده که با دیگرانی مشابه هست مهمه و باید از اون بهره ببریم البته لغت مشابه همون مساوی نیست۰زندگی در لحظه - احساس حضور فارق از زمان ومکان و ۰۰۰۰۰مفاهیمی هست که در متون دینی ، عرفانی ، اخلاقی به وفور دیده و گفته شده ۰ بنظرم راه های رسیدن به این حالت مهمه ۰همونطور که درعمل رسیدن به مرحله حضور مهمه والا دونستن این مطلب و هزاران چیز دیگه فایده ای نداره چون مل هست که ملاک و ماندنیست۰ بنظرم روی تجربیاتی که هرکس در این مورد بدست آورده صحبت بشه مفید تره۰ ببخشید از اطاله کلام۰