مزگت . [ م َ گ ِ ] (اِ) نمازخانه و مسجد. (ناظم الاطباء). خانه ٔ خدا. بیت اﷲ. (برهان ). مزکت . مژگت . (زمخشری ). به معنی خانه ای که برای پرستش پروردگار بسازند و هرکس خواهد در آن بندگی وعبادت کند و آن خانه را حرمت گذارند و پاک نگهدارندو چون خانه ٔ بندگی یزدان است به یزدان نسبت دهند و چون زاء و سین و تاء و دال تبدیل یافته اند معرب آن مسجد به فتح جیم است یعنی مکان سجده کردن . (آنندراج ). {واژه ناکه دهخدا} **همچنین امده که این وازه آرامی بوده سپس به پارسی و عربی درامده که کیا(اقا) بزگمهر(استاد زبانشناسی )اینرا رد کرده اند چون مانند این واژه ریشه اوستایی و سانسکریت داره و در لاتین و بویژه انگلیسی هست ((mosque)).این واژه به عبری و عربی رفته است.