رستاخیز ، بهشت و دوزخ در دونا دون : دردین یارسان عقیده بر این است که دونا دون است هر چند که روح در طی دونهای خود مجازات و پاداش کردار خود را می بیند لیکن اگر روح نتواند در طی هزار و یک دون خود را کاملا تصفیه نماید مجازات او باقی است و پس از هزارو یک دون یا دوره و فرصت دیگری در کار نخواهد بود . بنا بر این مردم یارسان معتقد به محشر بوده و علاوه بر مکافات بعد از مرگ به یک محشر کلی نیز معتقد بوده و آن را زمانی می داند که این جهان فانی طبق مشیت الهی دگرگون گشته و به حسابها رسیدگی می گردد و آنهایی که در اثر گردش های متعدد جسمی هزار دوره قادر مبوده اند روح خود را از آلایش های زشتی برهانند و به سوی نیکی گرایش یابند به تناسب زشتی کیفر سخت خواهند شد و مردمانی که به طرف پاکی و درستی رفته به نسبت زیادی که در دفاتر یاری صد برابر ذکر شده پاداش می بینند . اما در کتاب آئین یاری نوشته آقای القاضی معتقد است که مردم یارسان بهشت و دوزخ را همین جهان می دانند زیرا معتقد به حلول روح و تعویض جسم هستند ، کسانی که دارای اعمال پسندیده و نیکو باشند در جسم دیگری از لحاظ مادی و معنوی وضع بهتری را دارا شده و یک قدم به خداوند نزدیک می شوند و اشخاصی که عمررا به تباهی تلف کرده به ناراحتی بدتری دچار شده و به درجه پست تری تنزل می نمایند . راجع به بهشت و دوزخ که رابطه ی نزدیکی با مجازات و پاداش دارند یعنی بهشت جای پاداش و دوزخ محل مجازات است باید گفت که هر چند یارسان معتقدند که روح در طی دونهای متعدد ، مجازات و پاداش خود را می بیند لیکن این امر به معنای انکار بهشت و دوزخ نیست زیرا : انسان بدو آفرینش تا روز پسین هزار و یک جامه عوض می کند و با عوض کردن هزار و یک جامه روان او به جاودانی ها می پیوندد . آدمیانی که از نیکان به شمار می روند به بهشت رهنمون و بدان و بد اندیشان نیز به دوزخ سوزان سرنگون می گردند و به کین و خشم گرفتار می گردند .