سلام اینکه گفتید خداوند به انسان اختیار داده درست فرمودید ولی در مقابل خداوند فرموده است که راه هدایت و طغیان رو هم برای شما بازگو کرده ام و تو هر راه را می خواهی انتخاب کن، اینکه میگید هیچ دینی دین خودش رو بشارت نداده این غیر واقعی است و یکی از شاخصه های ادیان الاهی بشارت پیامبر بعدی است. همچنان که در انجیل و تورات پیامبران بعدی نام برده شده اند در هیجده مورد در تورات و انجیل درباره پیامبر اسلام سخن گفته شده است. [رشید رضا، محمد، المنار، ج 9، ص 230 – 300، بیروت، دارالمعرفة، 1342هـ.ق] ما در اینجا به بعضی از آنها اشاره می کنیم: 1- « بنابه نقل تورات، حضرت موسى به قوم اسرائیل مى گوید: «یهوه، خدایت، نبى اى را از میان تو از برادرانت مثل من براى تو مبعوث خواهد گردانید او را بشنوید» [تثنیه، 18:15] . و نیز خدا به موسى مى گوید:«نبى اى را براى ایشان از میان برادران ایشان مثل تو مبعوث خواهم کرد و کلام خود را به دهانش خواهم گذاشت و هرآنچه به او امر فرمایم به ایشان خواهد گفت. و هر کس که سخنان مرا که او به اسم من گوید نشنود من از او مطالبه خواهم کرد.» [تثنیه، 18:18ـ19] اینکه گفتید اگر انسان در غیر راهی بود که خدا می خواست، پس نباید به داد بنده اش برسه، شما خداوند رو با صفات انسانی مقایسه کردید و فراموش کردید که خدا خداست نه انسان. اگر گفته شما درست باشد پس اختیاری در انتخاب که سخن اول شما بود، وجود ندارد و همه باید یکتا پرست باشند وهمین امر تضاد سخنان بدون استناد شما را روشن می کند. خداوند راه را به تمامی بندگان خود معرفی کرده است و دنیا مزرعه آخرت است و محل گذر، پس در این دنیا هر چه کاشت کنیم، در آخرت همان را درو خواهیم کرد. اگر اینچنین باشد که شما گفتید پس همه کفار که به خداوند اعتقاد ندارند باید از گرسنگی بمیرند و حق زندگی کردن ندارند، و حال آنکه ما خلاف آنرا مشاهده می کنیم. خداوند در قرآن می فرماید: كلا نمد هؤلاء و هؤلاء من عطاء ربك و ما كان عطاء ربك محظورا[سوره اسراء آیه 20]همه را از عطاء پروردگارت مدد مي رسانيم ، اينها و آنها را و هرگز عطاءپروردگارت قابل جلوگيري نيست )، (امداد) يعني افزودن چيزي به چيزي از نوع خودش تا دوام بيابد،مي فرمايد: خداي سبحان انسان را در عملش چه دنيوي وچه اخروي امداد مي كند، چون تمام آن چيزهايي را كه عمل فرد متوقف بر آن است از قبيل : علم و اراده ، ابزار بدني و مواد خارجي كه انسان در آنها دخالتي ندارد، همه را خداوند در اختيار او قرار داده است ، كه اگر همه و يا يكي از اين اسباب فراهم نباشد عمل واقع نخواهد شد، پس خداست كه به فضل خود آنها راافاضه نموده و وجود آدمي را امتداد مي بخشد تا بتواند عملي را به انجام رساندو اگر عطاي او قطع گردد، آن عمل نيز منقطع مي شود.لذا مؤمن عمل خود را در جهت رضاي پروردگارش انجام مي دهد، اما زماني كه فسق بورزد و عطاء و امداد پروردگار را در غير مورد حق بكار ببرد، نبايد جز خودش ديگري را سرزنش كند، چون خداوند اسباب عمل را در اختيار همه قرار داده است وعطاي او نامحدود است ، اما گروه مؤمن ، آنها را در راهي كه منعم خواسته به مصرف مي رسانند و خداوند هم آنها را پاداش نيك داده و از سعيشان شكرگزاري مي كند، ولي گروه فاسق آن عطايا را در طلب دنياي فاني مصرف كرده و آخرت را فراموش مي كنندو از سعي خود جز شقاوت و خسران چيزي به دست نمي آورند و در آخر مي فرمايد:عطاء پروردگار تو ممنوع و محظور نيست. موارد دیگری هست که در این مکان نمی توان به آن پرداخت. علیکم بالتحقیق