بن‌سينا کتاب‌های دانشمندان گندی‌شاپور را خوانده بود، همان دانشگاهی که در دوره‌ی ساسانيان به اوج رسيد. يکی از آن دانشمندان، شاپور پسر ‌سهلِ کوسج بود که کتابی ارزشمند قراباذين را نوشته بود. اين کتاب راهنمای ساختن دارو در بيمارستان گندی‌شاپور و ديگر بيمارستان‌های دوره‌ی اسلامی بود. اين کتاب بيش از 300 سال (تا ميانه‌ی سده‌ی ششم هجری) مهم‌ترين کتاب مرجع داروسازی به شمار می‌رفت. بيشتر بخش داروسازی کتاب قانون ابن‌سينا بر پايه‌ی کتاب داروسازی شاپور است. او از ديگر دانشمندان گندی‌شاپوری مانند ماسرجويه، بختيشوع و يوحنا پسر سرابيون نيز ياد کرده است. به کوشش او بود که دانش پزشکان گندی‌شاپوری ماندگار شد و از راه کتاب قانون فی طب به دست ما رسيد. ابن‌سينا مانند هر دانشمند برجسته‌ای از انديشه‌ی دانشمندان پيش از خود بهره می‌گرفت و نوآوری‌های خود را نيز داشت.