پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ تقويم بديع، عنواني است كه در كتاب‎هاي منتشر شده بهائيان به چشم مي‎خورد؛ آري بهائيان تاريخ خود را با عنوان بديع نام‎گذاري مي‎كنند. اين تقويم كه نه قمري است و نه شمسي، 19 ماه دارد و هر ماه 19 روز.

این تقویم، تا به امروز به لقمه‎اي گلوگير براي بهائيان تبديل شده بود، به گونه‎اي كه آنان نمي‎دانستند با آن، چه كنند؛ نسخه‎اي مجهول بود كه سرانشان براي آنان پيچيده بودند و آنان نيز نه راه پيش داشتند و نه راه پس، از اين رو در نامه ها و ... خود يا از تاريخ شمسي استفاده مي‎كردند يا از تاريخ ميلادي.

اين تقويم شگفت‎انگيز به اندازه‎اي مبهم بود كه سران بهائيت و بيت العدل اسرائيل نيز 171 سال در تنظيم آن مبهوت مانده بود و پس از گذشت 171 سال از آغاز آن، به تازگي (امسال) توانستند براي آن كه از زير بار فشار نقد نويسان فرار كنند، چاره‎اي انديشيده و دستور العملي را براي محافل روحاني ملي ارسال كنند كه همگي بدانند كه از اين پس بايد از اين تقويم براي ثبت تاريخ‎هاي خود استفاده كنند.

اين تقويم را شگفت انگيز خوانديم، زيرا همه معيارها و ملاك‎هاي تقويم‎هاي شمسي، قمري و ميلادي را در هم شكسته و قانون جديدي را پديد آورده است، قانوني كه با هيچ ملاك علمي و عقلي هم‎خواني ندارد. براي نمونه:

- ماه‎هاي سال در اين تقويم 19 ماه است.

- روزهاي ماه، 19 روز.

- روز به هنگام غروب آفتاب پايان مي‎يابد و از غروب آفتاب روز جديد آغاز مي‎شود.

این دستور العمل بهائیت، یعنی خلاف جریان آب شنا کردن، یعنی خلاف خلقت، یعنی خلاف نظم حاکم بر جهان هستی...

همان‎گونه که مستحضرید، مدت زمان یک ماه، تقریباً برابر است با مدت زمانی که طول می‌کشد تا کره ماه یک دور کامل به دور کره زمین بچرخد و این زمان همان حدود 30 روز است.

حال که قاعده تعیین مدت زمان یک ماه بر اساس قانون طبیعت روشن شد، جای این پرسش است که: «بهائیان بر اساس کدام قاعده و قانون، تعداد روزهای ماه را به 19 روز تقلیل داده‎اند؟»

قاعده 24 ساعت بودن روز هم كه روشن است و اينكه از چه زماني شروع مي‎شود و چه هنگام پايان مي‎يابد...

جاي شگفتي دارد كه سران بيت العدل در پيامي كه براي رونمايي از تقويم بديع صادر كرده، مي‎نويسد: «گزينش تقويمي جديد در دوره هر پيامبر نمادي از قدرت ظهور الهي براي ايجاد تحول در درك انسان از حقايق مادي، اجتماعي و روحاني است و از اين طريق لحظات و ايام مقدس مبرز مي‎گردد، جايگاه نوع بشر در زمان و مكان باز انديشي مي‎شود و روند زندگي از نو شكل مي‎گيرد.»[1]

اين نوشته سئوالات فراوانی را برای انسان به وجود می‎آورد:

1. گزينش تقويم در دوره هر پيامبر را نماد از قدرت ظهور الهي مي‎داند، در حالي كه 171 سال از اين تقويم گذشته و بهائيان پس از دو قرن از تقويم خود رونمايي مي‎كنند نه در زمان حسين علي بهاء؛ یعنی خدای بهائیان اینقدر ناتوان بود که در زمان خود نتوانست ظهور خود را نمایان کند، از این‎رو این کار را بر عهده سران بعدی بهائیت گذاشت تا پس از حدود دو قرن این کار را انجام دهند؟

2. آيا تا به حال كه از تقويم بديع رونمايي نشده بود، بهائيان نمادي از قدرت ظهور الهي براي ايجاد تحول در درك انسان از حقايق مادي، اجتماعي و روحاني نداشتند؟ به عبارت ساده‎تر، بهائيان تا به امروز حقايق مادي و اجتماعي و روحاني را درك نمي‎كردند و اين سبب شد كه شما با رونمايي از تقويم بديع به درك كردن آنان كمك كنيد؟

3. آیا بهائیان تا به امروز ایام مقدس و نحس خود چون روز میلاد باب و بهاء را بر اساس تقویم قمری یا میلادی محاسبه نمی‎کردند؟ این سخن جای تعجب دارد، یعنی در این دو قرن، لحظات و ایام بهائیت مبرز نشده بود؟ یعنی کسی نمی‎دانست یا نمی‎توانست محاسبه کند که علی محمد شیرازی یا حسین علی نوری در چه روزی به دنیا آمده‎اند و در چه روزی مرده‎اند؟

4. شما با این تقویم شگفت‎انگیز، چه باز اندیشی‎ای در جایگاه نوع بشر در زمان و مکان به وجود آورده‎اید؟

5. آیا قرار است از امسال که این تقویم را اجرا می‎کنید، روند زندگی شما از نو شکل بگیرد، پس این دو قرن که گذشت، چه می‎شود؟

6. قرار است چه چیز زندگی شما نو شود؟ دین شما، توحید شما، قبله شما، چه چیز؟ یعنی در این دو قرن فرصت نو شدن نبود؟

7. آیا دین است که روند زندگی را تغییر می‎دهد یا تقویم؟ آیا بهائیان روز و ماه و سال و شیوه شمارش آن‎ها را سبب تغییر روند زندگی می‎دانند، یا دین را؟

آري، همه اديان براي خود تقويمي دارند: يهوديان عبري، مسيحيان ميلادي و مسلمانان هجري؛ اما اين به اين معنا نيست كه نظام طبيعت را در نظر نگرفته باشند و سال و ماه و روز را برهم ريخته باشند. ماه در همه اديان بر اساس نظام آفرينش 30 روز دارد و سال 12 ماه.

12 ماه بودن سال، قانون طبیعت است؛ خدای سبحان در قرآنی که بهائیان نیز آن را قبول دارند می‎فرماید: «إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً في‏ كِتابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْض‏»[2] و اين بحثي علمي است كه با نظام آفرينش درگير است، نه امري دل‎بخواهي كه چون ما مي‎خواهيم 19 را مقدس بشماريم، ماه و سال و روزمان نيز بايد بر اساس اين عدد تنظيم شود...

حضرت عيسي(عليه السلام) 19 قرن پيش از ميرزا حسين علي و پيامبر خاتم (صلي الله عليه و آله و سلم) 13 قرن پيش از حسين علي ميرزا مي‎دانستند كه ماه 30 روز است و سال 12 ماه، چون الهي و آسماني بودند؛ ليكن پس از اين زمان طولاني و پيشرفت علم، چگونه پيامبري كه مدعي آسماني بودن است و در قرن اتم  پيدا شده، از اين قانون طبيعي جهان آفرينش، تخلف مي‎كند؟ اميدواريم پيروان او پاسخي براي اين همه معما داشته باشند؟

پانوشت:

1. پيام 10 ژوئيه 2014 به محافل روحاني ملي.

2. سوره توبه، آيه 36.