با درود، مصدر تقویم هایی که توسط ادیان پایه گذاری شده نص کتاب آسمانی آنهاست. اگر قران مجید تقویم قمری را اشاره نمی کرد حال تقویم مزبور مد نظر نبود. نص کلام الهی واضع تقویم شد. کلام الهی ملاک است. تقویم بهائی نیز چنین است. در پیام ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۴ که ان را به تمسخر گرفته اید توضیح آن آمده است. در اینجا: http://www.payamha-iran.org/2014-07-10 تقویم بهائی براساس شمسی استوار گردیده است. چطور است که مشکل تقویم قمری با جملۀ «در تقويم قمري بر اساس فاصله ميان دو رؤيت هلال محاسبه مي شود و اين هيچ اشكالي ندارد، چون اين معياري است كه براي اين گونه از اندازه گيري در نظر گرفته شده است.» حل می شود و معلوم نمی گردد که چه کسی این معیار را تعیین کرده است و چرا علیرغم معیار واحد مورد ادعای شما، این همه اختلاف نظر در حلول و خروج ماه ها توسط شیعیان و سنی ها و دیگران وجود دائمی دارد، امّا معیاری که در آئین بهائی به نص شارع آن درنظر گرفته شده مخدوش جلوه داده می شود! اما در روايات و احاديث اسلامي واردگشته كه ميفرمايد : " يدور الامر في زمن القائم علي عددحروف البسمله ". در مورد عدد 19 که تعداد حروف بسم الله الرحمن الرحیم است مراجعه کنید به: http://www.alargam.com/kaheel/book5/2.htm ضمنا از این به بعد دیانت مقدس بهائی و بهائیان را «گروهک بهائیت» نخوانید و دست از تمسخر بکشید و بجای آن به داد مشکلات اسلام برسید! فی امان الله!