پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بهمن 1400، ویدیویی منتشر می‌شود که یک مرد جوان اهوازی، همسر خود را به اتهام خیانت، سر بُریده؛ سرِ بریده‌ی او را در خیابان می‌گرداند. 

این تصویر تلخ، سبب جریحه دار شدن احساسات مردم شد. معاندین و مزدوران اسراییل و عربستان هم از این حادثه خوشحال، فرصت را غنیمت شمردند تا به اسلام و ایران بتازند. یکی از جریاناتی که پس از این حادثه، سنگ تمام گذاشت، جریان باستانگرای برانداز بود که ناجوانمردانه، اسلام را مقصر این حادثه معرفی کرد. حال آنکه در تعالیم اسلام چنین چیزی نیامده است. در قرآن می‌خوانیم که در بدترین حالت، شوهر می‌توان زن را طلاق دهد. ضمن اینکه پس از طلاق هم، مرد حق ندارد زن را آزار دهد و بلکه باید با احترام او را رها کند: «وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ ۚ وَلَا تُمْسِكُوهُنَّ ضِرَارًا لِّتَعْتَدُوا ۚ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ...[بقره: 231] و چون زنان را طلاق گفتيد، و به پايان عدّه خويش رسيدند، پس یا به خوبى نگاهشان داريد يا با احترام، رهایشان كنيد. ولى‌ آنان را براى آزار رساندن نگاه مداريد تا به آنان تعدّى كنيد. و هر كس چنين كند، قطعاً بر خود ستم نموده است».

اما جالب است بدانیم که قتل ناموسی در ایران باستان، کاملاً عادی و بلکه قانون بود.

چنان که خسرو انوشیروان، پادشاه ساسانی وقتی فهمید یکی از کنیزکان حرمسرایش با یک پسر ارتباط دارد، دستور داد هر دو نفر (هم کنیزک و هم پسر) را به دار آویخته، به قتل برسانند:

برآشفت از آن پس بدژخیم گفت
که این هر دو را خاک باید نهفت

کشنده ببرد آن جوان را دوان
پسِ پرده ی شاه نوشین روان

برآویختشان در شبستان شاه
نگونسار پر خون و تن پر گناه‏ [1]

در آن دوره، مجازات هر گونه بی‌ناموسی، حتی نگاه کردن به زنان مردم نیز بسیار خشونت بار بود. بدین صورت که فرد خطاکار را یا تیرباران (سنگسار) و یا زنده به گور (در چاه) می کردند.

کسی کو کند بر زن کس نگاه
چو خصمش بیاید بدرگاه شاه

نیابد به جز چاه و دار بلند
که با دار تیرست و با چاه بند [2]

همچنین در روایات زرتشتی آمده که اگر زنی از شوهر خود اطاعت نکند، در این هنگام شوهر حق دارد بر بدن زن، داغ بگذارد (یعنی با یک چیز داغ بدن زن را بسوزاند) و اگر زن 3 مرتبه از شوهر خود نافرمانی کند، جزای او اعدام خواهد بود. به تعبیری، زن "مرگ‌ارزان" شده و شوهر حق دارد که او را بکشد.[3]

پی نوشت:

[1]. شاهنامه فردوسی، بر اساس نسخه چاپ مسکو، تهران: نور، در فهرست: خواب ديدن نوشين روان و به درگاه آمدن بزرگمهر، صص 1064-1063
میترا مهرآبادی، شاهنامه کامل فردوسی به نثر پارسی، نشر روزگار، تهران، ج 3، ص 28.
[2]. شاهنامه فردوسی، بر اساس نسخه چاپ مسکو، تهران: نور، در فهرست: در فهرست: اندر آرام يافتن جهانيان از آيين نوشين روان‏، ص 1101
[3]. روایت پهلوی (متن فارسی میانه، پهلوی ساسانی)، ترجمه مهشید میرفخرایی، تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، 1367، ص 45