در ایران باستان، قتل های ناموسی بسیار رخ می‌داد و حتی به گفته حکیم ابوالقاسم فردوسی، این یک قانون بود که اگر کسی به کمترین بی‌میزان، مرتکب بی‌ناموسی می‌شد، با دار آویخته، تیرباران، یا حتی در چاه، زنده به گور می‌شد. کشتن زنان به اتهام اطاعت نکردن از شوهر هم امری رایج و قانونی شمرده می‌شد.