متن مقاله
تاریخ بشریت چه باید درباره‌ی شخصیتی مانند حضرت علی (علیه‌السلام) بگوید که خداوند در قرآن می‌فرماید: «وَ يَقُولُ الَّذينَ کَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلاً قُلْ کَفي بِاللَّهِ شَهيداً بَيْني وَ بَيْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ.[رعد/43] و کسانی‌که کفر ورزیدند، می‌گویند تو پیامبر نیستی؛ بگو خدا و آن کس که علم کتاب نزد اوست، برای گواهی میان من و شما کفایت می‌کند.» خداوند در این آیه شریفه، خود و علی (علیه‌السلام) را به عنوان کسی‌که علم کتاب (یعنی اسرار و علوم الهی در قرآن) نزد اوست، را شاهد بر مقام نبوّت پیامبر عظیم الشان اعلام فرموده و به حضرتش دستور می‌دهد، به کفاری که مدعی هستند که محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرستاده خدا نیست، بگوید کافی است که خداوند و کسی‌که علم کتاب الهی نزد اوست شاهد بر مقام نبوت من باشد. فلذا خود و علی (علیه‌السلام) را پشتوانه‌ی راستگویی پیامبر در امر رسالت بیان کرده و  علی (علیه‌السلام) را جانشین و وصیّ پیامبرش و حامل علم لدنّی معرفی کرده است. پیامبر اکرم هم در مناسبت‌های مختلف مانند یوم الانذار، و غدیر خم و ... او را وصیّ خود به همگان معرفی کرده بود و درباره‌ی او می‌فرماید: «انّ الله تعالی جعل لأخی علیّ فضائل لاتحصی کثره: فمن ذکر فضیله من فضائله مقراً بها، غفرالله له ما تقدم من ذنبه و ما تأخر... [1] به درستی‌که خداوند فضائلی برای برادرم علی قرار داده که از حیث فراوانی به شمار درنیاید، پس کسی‌که فضیلتی از فضائلش را ذکر کند در حالی‌که اقرار به آن داشته باشد، خداوند گناهان گذشته و آینده‌اش را بیامرزد.»
سؤالی که مطرح می‌شود این است که آیا برخی از اصحاب پیامبر، با این‌که فضائل بی‌شمار حضرت علی (علیه‌السلام) را می‌دانستند و به آن اقرار داشتند، چرا آن همه فجایع را بعد از رحلت پیامبر اکرم به‌وجود آوردند؟ و آیا جزء مصداق این حدیث شریف هستند یا خیر؟ آیا این اصحاب در دوران خلافتشان، در نبود علی (علیه‌السلام) خود اقرار و اعتراف نکردند که اگر علی (علیه‌السلام) نبود، یقیناً به مشکلات فراوان دچار می‌شدند و هلاک می‌گردیدند؟ این سخن خلفای غاصب است که بزرگان اهل سنت در کتب خود آن را می‌نویسند. مثلاً ابوبکر این‌گونه می‌گوید: «لولا علیّ لهلک ابوبکر.[2] اگر علی نبود ابوبکر هلاک شده بود.» و یا مثلاً عمر بن خطاب بیش از هفتاد بار این طور گفته است: «لولا علی لهلک عمر.[3] اگر علی نبود، عمر هلاک می‌شد.» و یا عثمان می‌گوید: «لولا علی لهلک عثمان.[4] اگر علی نبود، عثمان هلاک می‌شد.»
در نتیجه این خلفای غاصب در مشکلات گوناگون هم خود شخصاً به امیر مومنان مراجعه می‌کردند و هم طرف‌های درگیر و مراجعه کننده را به آن حضرت ارجاع می‌دادند. لذا می‌دانستند که این علی (علیه‌السلام) است که مایه رهایی آن‌ها از مشکلات است.

پی‌نوشت:

[1]. کفایه الطالب، گنجی شافعی، دار احیاء التراث اهل البیت، تهران، ایران، باب 62 ص252.
فرائد السمطین، جوینی، موسسه المحمودی، بیروت، لبنان، ج1 ص19.
[2]. فیض القدیر، مناوی، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه، قم، ایران، ج4 ص357. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. الاستیعاب, ابن عبدالبر، ج3، ص1103. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
تذکر الخواص، سبط بن جوزی، منشورات شریف رضی، قم، ایران، (1376ش)، ص147.
فصول المهمه، ابن صباغ مالکی، المجمع العالمی لاهل البیت، بیروت، لبنان، ص18.
[4]. زین الفتی، عاصمی، مجمع احیاء الثقافه الاسلامیه، قم، ایران، ج1 ص318 شماره 225.