پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ نیمه‌ی مرداد 1400، اسراییل برای بار چندم، رسماً ایران را به حمله نظامی تهدید می‌کند.[1] ایالات متحده امریکا و مزدورانش به همین صورت، ایران را تهدید به اقدام همه جانبه می‌کنند. اما جامعه آرام است. هیچ غلغله و اضطرابی بین مردم مشاهده نمی‌شود. در شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان، تعداد زیادی جوک ساخته و دست به دست می‌شود. ملت هم می‌خوانند و می‌خندند و به اشتراک می‌گذارند.

آیا در سرتاسر تاریخ هخامنشی و ساسانی، مشابه چنین وضعی را سراغ داریم؟ که ایران جانِ ما، از چند سو، به شدت تهدید شود، و بحث جنگ به صورتی جدّی مطرح شود، ولی مردم بخندند و جوک بگویند و خیالشان راحت باشد؟ با وجود همه تهدیدهای خارجی و با وجود همه خیانت‌هایی که برخی خائنین در داخل مرتکب می‌شوند، اما نظام ولایت فقیه توانسته آرامش و امنیت را چنان در جامعه پایدار کند، که سایه‌ی هیچ تیر و گلوله و موشکی این تار و پود را از هم باز نکند.

اکنون وقت آن است که بدخواهانِ بدطینت و آن دست براندازانی که گرایش زرتشتی و یا باستانگرایی دارند را به چالش بکشیم و از آنان بخواهیم که تمام اسناد تاریخی را بگردند، آیا مشابه چنین آرامش و امنیتی را در تاریخ خود می‌یابند؟ «فَإِن لَّمْ تَفْعَلُوا وَلَن تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ ۖ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ.[بقره/24] و اگر این کار را انجام ندادید، که هرگز نمی توانید انجام دهید، پس از آتشی که هیزمش مردم و سنگ هایند، بپرهیزید. آتشی که برای کافران آماده شده است.»

پی‌نوشت:

[1]. دویچه‌وله فارسی، 05.08.2021