یکی از نمازهایی که اهل‌سنت در شب‌های ماه رمضان به جماعت می‌خوانند، نماز تراویح است. اما نکته مهمی که در مورد این نماز وجود دارد بدعت بودن این نماز است. در صحیح بخاری از عبدالرحمن نقل شده است: در ماه رمضان به مسجد وارد شدم ، بعضی‌ها فرادا نماز می‌خواندند، بعضی‌ها هم پشت سر یک نفر نماز می‌خواندند. عمر گفت: اگر همه را بر یک امام جماعت جمع کنم، بهتر و زیباتر است. سپس أبی بن کعب را امام جماعت آن‌ها قرار داد. سپس شب دیگری با عمر به مسجد رفتم و دیدم که مردم به امامت جماعت أبی بن کعب، نماز تراویح می‌خوانند. عمر گفت: این بدعت خوبی است. (صحیح البخاری: ج۲، ص۲۵۲)
نماز تراویح در زمان رسول خدا و حتی در زمان خلیفه اول به این شکل خوانده نمی‌شد و از اختراعات خلیفه دوم است که حتی خود او هم، به آن عمل نکرد. از يحيی بن سعيد درباره نماز خواندن امير پشت سر امام سؤال شد. وی در پاسخ گفت: روايتی به ما نرسيده است كه عمر و عثمان در ماه رمضان با مردم در مسجد پشت سر امام ايستاده باشند. (المدونة الكبرى: ج۱، ص۲۲۴-  المصنف فی الأحاديث والآثار: ج۲، ص۱۶۶)

پی‌نوشت:

صحیح بخاری، محمد بن اسماعیل، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج2، ص252 «خرجت مع عمر بن الخطاب لیلة فی رمضان إلی المسجد، فإذا الناس أوزاع متفرقون، یصلی الرجل لنفسه و یصلی الرجل فیصلی بصلاته الرهط، فقال عمر: إنی أری لو جمعت هؤلاء علی قارئ واحد لکان أمثل، ثم عزم فجمعهم علی أبی بن کعب، ثم خرجت معه لیلة أخری و الناس یصلون بصلاة قارئهم، قال عمر: نعم البدعة هذه.»
المدونة الکبری، مالک بن انس، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج1، ص224 - المصنف في الأحاديث والآثار، ابن ابی‌شیبه، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج۲، ص۱۶۶ «عن الليث عن يحيى بن سعيد أنه سئل عن صلاة الأمير خلف القارئ فقال ما بلغنا أن عمر وعثمان كانا يقومان في رمضان مع الناس في المسجد.»