موبدان زرتشتی می‌گویند که کتاب آسمانی آن‌ها و تمام تعلیمات زرتشت منحصر در گات‌ها (بخشی از اوستا) است. نه همه اوستا. اما نکته جالب اینجاست که ابراهیم پورداود (پدر اوستاشناسی ایران) در مقدمه‌ی ترجمه گاتها، تصریح می‌کند که تمام کتاب گاتهای فعلی از ۵۵۶۰ کلمه تشکیل شده است.[1] با این حساب، اگر هر صفحه‌ی کتاب، ۲۵۰ کلمه باشد، حجم گاتها در حال حاضر به ۲۳ صفحه نمی‌رسد. به راستی آیا با گاتهای ۲۳ صفحه‌ای می‌توان دین بشر و همه نیازهای انسان امروزی تأمین کرد؟ کاش معنای همین چند صفحه کتاب را می‌دانستیم. به جرأت می توان گفت که بخش عمده‌ی این کتاب، نامفهوم است و مترجمان، تصورات و امیال خود را به این کتاب نسبت داده اند.[2]. یعنی موبدان زرتشتی، همه نیازهای خود را از 23 صفحه کتاب که بیشتر آن نامفهوم است، به دست می‌آورند؟ محال است.

پی‌نوشت:

[1]. ابراهیم پورداود؛ گاتها قدیمی‌ترین بخش اوستا، تهرانک نشر اساطیر، 1377، ص 62.
[2]. ژان کلنز، مقالاتی در باره زردشت و دین زردشتی، ترجمه احمدرضا قائم مقامی، تهران: نشر و پژوهش فرزان روز، 1386، ص 12 و 41.

برگرفته از سایت «راه راستی» اثری از استاد سید حسن فاطمی (موحد)