پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ شنیده اید و شنیده‌ایم که برخی از هم‌وطنان (غالباً افراد فریب‌خورده) شعار «نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران» سر می‌دهند. هرچند می‌دانیم که تعداد این افراد، اندک است و بیشتر متکی به هیاهوی سیاسی هستند. به هر روی، حمایت امروزِ ایران از جبهه مقاومت، اساساً هم وِجهه مذهبی دارد و هم وِجهه ملی (اینکه ایران با 1 ریال، از بازوهای دفاعی خود در منطقه حمایت می‌کند و در مقابل از خسارت 100 ریالی جلوگیری می‌کند). نکته اینکه سیاست منطقه‌ای ایران، وِجهه تاریخی هم دارد. طبق اسناد تاریخی، کورش کبیر، در عصر حکومت خود، به لبنان (فینیقیه باستان) لشکر کشید و آن سرزمین را فتح کرد.[1] اسکن از سند مربوطه:
      
گذشته از این، کورش کبیر به غزه هم لشکرکشی کرد و آن شهر باستانی را هم به قلمرو خود افزود.[2] و در دوران حاکمیت کمبوجیه (پسر کورش کبیر)، غزه یک پایگاه نظامی ایرانی بود.[3] اسکن از سند:
      
اسناد تاریخی نشان می‌دهد که کورش کبیر، در "عمل" شعارِ «هم غزه، هم لبنان» را سرلوحه سیاست‌های خود قرار داده بود. با اینکه وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم ایران در آن دوران، نامناسب و غالباً مردم در فقر بودند.[4] اکنون چرا برخی از مدعیان فرهنگ آریایی، این شعار کورش کبیر را زیر پاهای خود انداخته اند؟! باید پاسخ دهند...

پی‌نوشت:
[1]. والتر هينتس، داريوش و ايرانيان، ترجمه پرويز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1391. ص 116.
[2]. علاوه بر اسناد تاریخی که نشان می‌دهد کورش، به غزه هم لشکرکشی کرد، این نکته نیز که او به یهودیان اجازه داد به فلسطین برگردند و معبد را از نو بازسازی کنند، نشان می‌دهد فلسطین هم جزو قلمرو کورش بود.
[3]. والتر هینتس، همان، ص 125.
[4]. بنگرید: «نگاهی به وضعیت اقتصادی مردم ایران در دوران هخامنشی»