پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ شایعه‌ای دست به دست می‌چرخد با این عنوان که، کورش کبیر، سرزمین‌ها را بدون توسل به خشونت فتح می‌کرد. می‌گویند که کورش کبیر، به داشته‌های مردم احترام می‌گذاشت و سخنانی از این دست.
در بررسی این سخنان باید گفت: کورش کبیر نسبت به بسیاری دیگر از شاهانِ دوران باستان، شاید رفتاری بهتر داشت، اما چنین نبود که دست به خشونت نزند. امروز که در قرن 21 میلادی هستیم، دنیا پر است از قتل و غارت و خشونت و...، آن هم اغلب توسط کسانی که بیش از همه ادعای دموکراسی و حقوق بشر دارند. این حال و روز دنیای امروز است؛ وای به حالِ 2500 سال پیش. به هر روی، هنگامی که در تاریخ سِیر می‌کنیم درمی‌یابیم که کورش هم در حمله به سرزمین‌ها دست به خشونت می‌زد. این قانون نانوشته‌ی آن دوران بود؛ هرچند امروز هم دست کمی از آن دوران ندارد. یهودیان که در منابع خود، بسیار چاپلوسیِ کورش را کرده اند (چون کورش، ایشان را از اسارت نجات داد) ولی در جایی دیگر لب به بیان حقایق گشودند و گفتند: «کورش، سرزمین‌ها را مانند گِل لگدمال می‌کند.» هم چنین در منابع تاریخی می‌خوانیم که هخامنشیان نیز چشم به گنجینه‌های دیگر سرزمین‌ها -به ویژه بابِل- داشتند.[1]
      
پی‌نوشت:
[1]. والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1391، ص 103