پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ تردیدی وجود ندارد که تورات امروزی لزوماً همان مکتوبات انبیاء نیست. بلکه مجموعه‌ای از نوشته‌های کاهنان یهود در گذر تاریخ است. همان کاهنانی که هر چه توانستند در این دین پاک، کژی پدید آوردند و در مسیر رسیدن به اهداف پلید خود حتی به پیامبران، پاک ترین آموزگاران تاریخ بشریت نیز رحم نکردند. در تورات امروزی پلیدترین و شوم‌ترین اتهامات به پیامبران الهی دیده می‌شود. با این وجود اما نویسندگان تورات، کورش را ستوده‌اند! عجیب است؛ پیامبران را هدف زشت‌ترین ناسزاها قرار داده‌اند و در راه ترور شخصیت آنان از هیچ تلاشی فروگذار نکرده اند، لیکن کورش هخامنشی را مورد تمجید قرار دادند! این امر هر خردمندی را به شک و تردید وا می‌دارد.

تورات تحریف شده: پیامبران بد بودند! ولی کورش خوب بود!

برای مثال در عهد قدیم (که در اصطلاح عام، تورات خوانده می‌شود) آمده است که یهوه، کورش پادشاه پارس و ماد را برانگیخت تا فرمانروایی کرده و خانه‌ی خدا در اورشلیم را که توسط پادشاه بابِل تخریب شده بود، بنا نماید.[1] کورش برگزیده‌ی خداوند نامیده شده و یهوه، کورش را شبان (چوپان) خود بر ملت‌ها می‌نامد.[2] و همچنین ادعا شده که کورش، مسیح خوانده شده است.[3]

تمجید کاهنان یهود از کورش، افتخار نیست

این گفتارهای تورات با بخش های دیگر آن در تناقض است. جالب است که بنا بر متن تورات، نَبوکدنصَّر (بختنصّر) که به اورشلیم حمله کرد هم مأمور یهوه خدای بنی‌اسرائیل بود! به این صورت که یهوه، پادشاه بابِل را تکویناً برانگیخت تا بنی‌اسرائیل را (به خاطر گناهانشان) تنبیه و خانه‌هایشان را ویران کند.[4] اما اینکه کورش شبان خداوند نامیده شده است، بدین معنا که امت‌ها همانند گاو و گوسفند هستند و باید چوپانی بر آنان گماشت؟ در حالیکه می‌دانیم انسان در مسیر تعالی به چوپان نیاز ندارد بلکه به آموزگار نیازمند است و همچنین درباره‌ی نامیده شده کورش به عنوان مسیح! اولاً این به آن معنی نیست که کورش همان مسیح موعود بوده باشد. هرگز. بلکه مسیح یا در اصطلاح عبرانی לִמְשִׁ֣יחַ در اصل به معنی «مسح شده» و «کسی که روغن مقدس به سرش مالیده باشند» است. از سویی دیگر، در ترجمه‌ی رسمی انگلیسی آکسفورد که ترجمه‌ای مستقیم از متن عبرانی و یونانیِ کتاب مقدس است کورش با واژه‌ی YHWH’s instrument به معنی «وسیله و سببی از اسباب خداوند» خوانده شده است.[5] و در ترجمه رسمی انتشارات عیلام به زبان فارسی نیز برای کورش از واژه «برگزیده» استفاده شده است.[6] که به عرض رسید، نبوکدنصّر (همان کسی که یهودیان را خاک سیاه نشاند) هم به همین صورت برانگیخته‌ای از سوی خدا خوانده شده است. در عهد قدیم خداوند كوروش‌ را برگزيده‌ و به‌ او توانايی بخشيده‌ تا سرزمين‌ها را فتح‌ كند، پادشاهان‌ مقتدر را شكست‌ دهد و کمر آن‌ها را بگسلد.[7] روشن است که کورش به این دلیل مورد تمجید قرار گرفته که توانست امت‌های مخالف یهود را مغلوب سازد. همچنین در بخش دیگری از تورات (ماجرای خواب منسوب به دانیال نبی در کرانه رود اولای)، شاهنشاهی پارس و ماد، به یک قوچ دو شاخ وحشی تشبیه شده که «به سوی مغرب، شمال و جنوب شاخ می‌زد و هيچ جانداری نمی‌توانست با او مقابله كند يا از چنگش جان سالم به در برد و هرطور می‌خواست عمل می‌كرد.»[8] کاهنان و نویسندگان تورات از کورش تعریف و تمجید کردند، چون وی آنان را از اسارت نجات داد.[9] کاهنان از کورش تقدیر نمودند چون بنا بر تورات، کورش هزاران قطعه طلا و نقره و دیگر جواهرات قیمتی را از خزانه‌ی بابیلون بیرون آورد و به رئیس یهودیان داد.[10] کاهنان، کورش را ستوده اند چون کورش دیگر اقوام را مجبور کرد تا سرمایه‌های خود را به یهودیان "هدیه" بدهند![11] اکنون این تعریف و تمجیدهای منفعت‌طلبانه‌ی کاهنان سودجو، چه جای فخر فروشی دارد؟!

حقیقت مکتوم: تورات چگونه ناخواسته کورش را نفرین می‌کند؟!

تورات به شدت از پرستش بت‌ها نهی می‌کند و حتی بت‌هایی چون بعل و مردوک را به صراحت نام می‌برد و پرستش آنان را مایه‌ی خشم و غضب خداوند می‌خواند. برای مثال در تورات آمده است: «من يهوه هستم و اسم من همين است. و جلال خود را به كسی ديگر و ستايش خويش را به بت‌های تراشيده نخواهم داد».[12] و همچنین در تورات، بت پرستی مایه آلودگی و نجاستِ وجود معرفی شده است.[13] این در حالی است که کورش در منشور معروف خود به ستایش بت مردوک و دیگر بت‌ها پرداخته است و حتی بنا بر متن تاریخ در راه ترویج بت‌پرستی و تحکیم معبد بت‌پرستانِ بابِل تلاش بسیار کرد و بدتر از همه اینکه نماد بعل در کاخ منسوب به کورش هخامنشی هم امروزه در پاسارگاد وجود دارد.[14] حال چگونه ممکن است مسیح خداوند، مروّج بت پرستی باشد؟ در حالیکه خدای او از بت‌پرستی بیزار است. حقیقت این است که نفرین یهوه بر بت‌پرستان دامنِ کورش را هم گرفته است. چگونه ممکن است که کورش برگزیده‌ی خداوند و پادشاه زمین باشد، در حالیکه در تورات آمده است: « يهوه چنين می‌فرمايد: گوشت را با خونش می‌خوريد و چشمان خود را به سوی بت‌های خويش برمی‌افرازيد و خون می‌ريزيد. پس آيا شما وارث زمين خواهيد شد؟»[15] به راستی چگونه ممکن است افرادی مانند کورش (که از قربانی برای بت‌ها اعلام رضایت و افتخار می‌کند) وارث زمین گردند؟ بنا بر تورات، یهوه به موسی امر می‌کند که مذبح‌های بت‌پرستان را ویران و تمثال‌هایشان را نابود و بت‌هایشان بسوزان.[16] ولی کورش به ترویج بت‌پرستی اقدام می‌کند و مردم بت‌پرست را در جهل و خرافاتشان ترغیب می‌کند. چگونه ممکن است کورش برگزیده خدا باشد؟ چگونه ممکن است کسی مانند کورش که در راه اعتلای نام مردوک تلاش کرده و آن را با تمام وجود ترویج داده، برگزیده‌ی واقعی خداوند باشد؟ در حالیکه در تورات آمده است: «كلام‌ خداوند درباره‌ بابل‌ اين است‌ سخنانی كه‌ خداوند عليه‌ بابل‌ و مردم‌ آن‌ به‌ من‌ فرمود: به‌ همه‌ قوم!ها اعلام‌ كنيد و بگوييد كه‌ بابل‌ ويران‌ خواهد شد. بت‌ مردوک و ساير بت‌های بابل‌ سرافكنده‌ و رسوا خواهند شد.»[17] کورش بت‌پرستِ بت‌سِتا را چه به مسیح خداوند؟!

چرا کورش یهودیان را آزاد کرد؟ به خاطر انسانیت؟ یا از روی منفعت‌طلبی؟

ژوزفوس فلاویوس مورخ بزرگ رومی که یهودی هم بود، می‌نویسد کمبوجیه پس از اینکه تحقیقی از دو نفر پیرامون نیت واقعی یهودیان برای تجهیز استحکامات اورشلیم دریافت می‌کند، ضمن پیام تشکری به ایشان، می‌گوید: «من تحقیقاتی که از سوی شما برایم فرستاده شده را خواندم، پس من بر آن شدم که در میان کتب نیاکانم در اینباره جستجویی انجام شود، و در آنجا اینطور یافتم که این شهر – اورشلیم -  همواره دشمن پادشاهان بوده است و ساکنان آن همواره فتنه و جنگ به راه می‌اندازند. لذا من دستور دادم یهودیان به ساخت شهر اورشلیم و بنای کشور یهودیه [country of Judea] مجاز نمی‌باشند.»[18] همانطور که روشن هست در کتب نیاکان و پادشاهان هخامنشی به وضوح ذکر شده بود که یهودیان افرادی شرور بودند. بر این اساس، کورش به همین دلیل (بیم از فتنه انگیزی یهودیان در حکومت) آنان را به اورشلیم بازفرستاد. یک مسئله که شاید گفتنش خالی از لطف نباشد این هست که احتمالاً این کتب شاهانه، همان دفاتر سالانه هخامنشیان است که مواردی در آن ثبت و ضبط می‌شده است و دیودوروس سیسیلی از آن‌ها نام برد، و در کتاب های عزرا و استر تورات هم از آنها یاد شده است. به هر روی آنچه مبرهن است، بازفرستادن قوم یهود به سرزمین اصلی‌شان نه از سر انسانیت، بلکه به خاطر منافع شخصی کورش بود.

پی‌نوشت: 

[1]. عهد قدیم، عزرا، 1 : 9–1
[2]. عهد قدیم، اشعيا، 44 : 28
[3]. عهد قدیم، اشعيا، 45 : 1-2
[4]. عهد قدیم، دانیال، 1 : 2 همچنین حبقوق، 1 : 6-7.
[5]. بر اساس نسخه‌ی آکسفورد:
The Oxford Bible Commentary, Oxford University Press, p 471, Isaiah 45 : 1-7
[6]. کتاب مقدس، ترجمه مؤسسه ایلام، بریتانیا: 2002 میلادی، اشعيا 45 : 1-2
[7]. عهد قدیم، اشعيا، 45 : 1-2.
[8]. عهد قدیم، دانيال، 8 : 1-21.
[9]. عهد قدیم، اشعیاء، 45 : 13 و همچنین عهد قدیم، عزرا، 2 : 1.
[10]. عهد قدیم، عزرا، 1 : 7-11.
[11]. عهد قدیم، عزرا، 1 : 4-6.
[12]. عهد قدیم، اشعیا، 42 : 8. همچنین از ستایش و پرستش به بعل نهی کرده و بت‌پرستان و بت‌ستایان را نفرین کرده است: عهد قدیم، ارمیا، 11 : 12-13 و 32 : 27-29.
[13]. عهد قدیم، حزقیال، 37 : 23 و 36 : 25.
[14]. بنگرید به «کورش و پرستش مردوک» و «هخامنشیان و بعل!»
[15]. عهد قدیم، حزقیال، 33 : 25.
[16]. عهد قدیم، تثنيه، 7 : 5-6.
[17]. عهد قدیم، ارمیا، 50 : 1-3.
[18]. ژوزفوس فلاویوس، تاریخ قدیم یهود، کتاب 11، باب 2 فقره 1-2:
2-Flavius Josephus , Antiquities of the Jews , Book 11 , Chapter 2 : 1

ابوریحان بیرونی در کتاب الآثار الباقیه می‌گوید کورش هیچ جایگاه مثبتی در تاریخ ایران نداشت. در ادامه می‌گوید آن خورش که یهودیان او را ستایش کردند با آن کورش هخامنشی که یونانیان از او نام برده اند دو شخصیت متفاوت و مجزا هستند! بنگرید...