پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ به نقل از خبرگزاری امرداد ابوبُشر عمر فرزند عثمان نامور به «سيبويه» در شهر بيضاي فارس در سال ١٤٠ مهي زاده شد. در دوران جواني به دلیل دلبستگي‌‌اش به دانش راهي شهر بصره شد و شاگرد استاداني چون «خلیل‌فراهیدی» و «ابوخطاب‌اخفش» گشت. پس از آن دست به نوشتار اثر ارزشمندش «الكتاب» در دانش صرف و نحو (دستور زبان) زد كه به گفته‌ي ابن‌نديم پيش از سيبويه و پس از او كسي چنين كتابي را به نوشتار در نياورده است.
 كوشش‌هاي سيبويه در اين زمينه شوند آن شده است كه  اين كتاب را دانشنامه‌ي (دايره المعارف) دانش‌ هاي صرفی، نحوی و لغوی در زبان عربی بنامند. گفته مي‌شود اين اثر نخستين كتابي است كه در زمينه‌ي دستور زبان عربي (صرف‌ونحو) نگاشته شده است. در نتيجه اين  مرد ايراني نخستین فردی بود که برای زبان عربی صرف و نحو نوشت و صداها را در این زبان مشخص كرد.
 بنابر اين سيبويه را بايد مخترع حركت‌ هاي تنوين‎، كسره، ضمه و فتحه دانست. كردار هاي او دلیلی شد كه به «سیبویه نحوی» نامور شود. اين كار سيبويه افزون‌ بر آنكه از نابودي زبان عربي جلوگيري كرد دلیلی براي ماندگاري و پيشرفت آن نيز شد. برخي بر این باورند که اگر اين دانشمند ايراني برای زبان عربي دستور زبان ننوشته بود این زبان در نوشتار همچون لهجه و گويش، یکنواختي خود را از دست می‌داد. سيبويه دلبستگي بسياري به دانش‌هاي گوناگون داشت اما روزگار به او مجال نداد تا روحش را در دانش‌اندوزي سيراب كند. وي در سن چهل سالگي آهنگ خراسان كرد اما در بين راه در شهر شيراز در سال ١٨٠ مهي درگذشت.