پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در زمان نزدیک به ظهور که ظلم فراگیر می‌شود و دین‌داری خیلی سخت می‌شود، به افراد ثابت‌قدم که با ایمان بودن خود را، تا نزدیک ظهور نگاه داشته‌اند، عنایات و الطاف خاصی می‌شود، تا از دین خارج نشوند، زیرا حضرت تکیه‌گاه مردم است و قطعاً کسانی‌که صبر کردند و از آزمایش‌ها و بلاها سربلند بیرون آمده‌اند، الطاف ویژه از ناحیه آن حضرت، شاملشان می‌گردد.
يكى از اصحاب امام صادق (عليه السّلام) روايت مى‏‌كند كه امام فرمود: «ما صابر هستيم، ولى شيعيان‏ ما، از ما صابرتر مى‏‌باشند، عرض كردم قربانت گردم، چگونه شيعيان شما از شما صابرتر هستند، فرمود: ما مى‌‏دانيم و صبر مى‌‏كنيم و آن‌ها صبر مى‏‌كنند و نمى‌دانند، چه خواهد شد.»[1]
حضرت مهدی صاحب الزمان (صلوات الله علیه) عجب صبری دارد، با این‌که از تمام آن‌چه که ما می‌دانیم یا نمی‌دانیم، اطلاع دارد و از همه امور و مشکلات و گرفتاری‌های ما باخبر است، خود حضرت هم، منتظر روز موعود است و خودش می‌داند که چه وقت ظهور می‌کند. این‌که گفته می‌شود،آن حضرت اصلاً وقت ظهورش را نمی‌داند، درست نیست، اراده کند می‌تواند بداند.[2]
خدا عجب صبری به حضرت ولی عصر (علیه السلام) داده است که هزار سال است، می‌بیند بلاها و مصیبت‌ها را و همه را تحمل می‌کند. امام زمان (روحی له الفداء) بیش از هر کس دیگری، با زیبایی دوران طلایی ظهور آشنا و آگاه است. آن بزرگوار به‌خوبی می‌داند، مردم در دوران ظهور، به رشد و تعالی بی‌نظیری دست می‌یابند، و جامعه انسانی به بهترین صورت ممکن، شکل گرفته، و آن‌گونه که شایسته و زیبنده زندگی بشری است، محقق می‌شود. او که بر بندگان و مخلوقات خدا، بسیار مهربان و دلسوز است، آرزو دارد، انسان‌ها به زندگی درخور خود رسیده، بتوانند درجات کمال را طی کنند. پس امام با آگاهی کامل از زمان ظهورش، آرزومند و منتظر روز موعود است.

مرا با رخ  ماه خود آشنا  کن       به‌دیدار خود، درد هجران دوا کن
قدم نه به‌چشمان چشم انتظارم       تو با این قدم، دیده‌ام با  صفا  کن

پی‌نوشت:

[1]. كلينى، محمد بن يعقوب‏ کلینی، الکافی، محقق / مصحح: على اكبرغفاری و محمد آخوندى، دار الكتب الإسلامية،تهران، 1407ق، ج2، ص93، ح25« عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّا صُبُرٌ وَ شِيعَتُنَا أَصْبَرُ مِنَّا قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ كَيْفَ صَارَ شِيعَتُكُمْ أَصْبَرَ مِنْكُمْ قَالَ لِأَنَّا نَصْبِرُ عَلَى مَا نَعْلَمُ وَ شِيعَتُنَا يَصْبِرُونَ عَلَى مَا لَا يَعْلَمُونَ»                            
محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، دار إحياء التراث العربي‏، بیروت، 1404ق،ج68، ص80، ح16« عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّا صُبَّرٌ وَ شِيعَتُنَا أَصْبَرُ مِنَّا»
[2]. محمد تقی امیدیان، امام زمان در کلام آیت الله بهجت، بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود، مرکز تخصصی مهدویت، قم، 1390ش، ص87