پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ تاریخ پژوهی، عرصه‌ای است که نیازمند دقت، مراقب و تمرکز است. امروزه بر اهل تحقیق روشن است که تاریخ پژوه، باید تاریخ را فارغ از خوشایند یا ناخوشایند دیگران مطالعه کند. لیکن با کمال تأسف برخی مدعیان تاریخ پژوهی هستند که نه تنها برای خوشایند برخی قلم می‌زنند، بلکه در پژوهش، شایعات را بر اسناد ترجیح می‌دهند! شاید عجیب باشد که ما امروزه کسانی را در جامعه بشری داریم که با مطالعه چند وبلاگ یا مراجعه به چند شبکه مجازی، و در کنار هم قرار دادن چند شایعه‌ی بی‌اساس، کتابی تألیف کرده و در شبکه‌های مختلف منتشر کرده اند! وقیحانه‌ترین و مستهجن‌ترین شیوه تاریخ‌پژوهی! بگذریم...!

مدتی پیش و در زمانی که مشغول جستجو در برخی سایت‌های ادبی بودم، به شاعری برخوردم به نام «محمود کویر»! برخی از نوشته‌هایش را که خواندم، احساس ناخوشی به من دست داد. با اینکه تخصصی در شعر ندارم، لیکن به عنوان یک مخاطب عامی از شعر او بر سر ذوق نیامدم. نوعی اضطراب در پس‌زمینه اشعارش بود. نام او را جستجو کردم و تارنمای شخصیِ او را یافتم. وارد شدم. چهره‌اش آشنا بود. کِی و کجا او را دیدم؟ خدایا! این همان کارشناس تاریخِ شبکه بهایی و استعماریِ « من و تو» است! عجیب است! نمی‌دانستم که او شاعر هم هست. وارد بخش‌های مختلف تارنما شدم، در بیوگرافی‌اش، خود را شاعر، نمایشنامه‌نویس، تاریخ‌پژوه و ... معرفی کرده است. ایرادی هم ندارد که شخصی در چند زمینه فعالیت کند! اما اینکه شخصی بر اساس شعر، تاریخ بنویسد! یا متن یک نمایشنامه را به عنوان سند تاریخی در نظر بگیرد.... در هیچ محفل خردمندانه‌ای قابل پذیرش نیست.

محمود کویر (کارشناس شبکه صهیونیستی manoto) در کتاب «فرجامِ نافرجامی‌ها» به نکته‌ای بس عجیب اشاره می‌کند که حاکی از روش نادرست او در تاریخ‌نویسی (یا بهتر است بگوییم تاریخ‌بافی) است. به جای اینکه تاریخ را بر اساس اسناد و مدارک بخواند و تفکر کند، به وبلاگ‌ها و صفحات شایعه‌ساز در شبکه‌های اجتماعی مراجعه کرده و درباره حمله اسکندر مقدونی به ایران می‌نویسد: «گویند که یوتاب خواهر آریوبرزن نیز فرماندهی بخشی از سپاهیان برادر را بر عهده داشت و در کوه‌ها راه بر اسکندر بست. یوتاب همراه برادر چنان جنگید تا هر دو کشته شدند.»[1] انسان چقدر می‌توان در مرداب یاوه‌گویی فرو رود؟ ایشان که در نوشته‌های خود دائم دم از «انسانیت» می‌زنند، آیا نمی‌دانند که دروغ گفتن و دیگران را فریب دادن و تخیلات شاعرانه را به جای حقیقت فروختن، رفتاری ضد انسانی است؟ پس امیدواریم ایشان از این رفتار خود دست برداشته و اشتباه خود را جبران کنند. حقیقت این است که یوتاب ابداً در زمان حمله اسکندر مقدونی، هیچ دفاعی از ایران نکرد. چون وی حدوداً 300 سال پس از حمله اسکندر متولد شد! از سویی وی همسر یک سردار رومی و متحد رومیان بود. هیچ نسبتی هم با آریوبرزن (سردار هخامنشی) نداشت، بلکه خواهرِ آریوبرزن دوم (حاکم آذربایجان و ارمنستان در زمان اشکانیان) بود.[2]

پی‌نوشت:

[1]. محمود کویر، فرجام نافرجامی‌ها، لندن: اج اند اس مدیا، 2014، ص 205.
[2]. بنگرید به «بانو یوتاب؛ بازیچه جدید کورش‌پرستان!»