حکایت این خودفروش (محمودکویر) که در نگارش تاریخ به جای سند، از ذهن متوهم هم‌مشربان و هم‌نشینانِ الکلی و افیونی خود استفاده می‌کند، حکایت همان احمقی است که عطار از او سخن می‌گوید: سه علامت دان که در احمق بود؛ اولا غافل زِ یاد حق بود، گفتنِ بسیار عادت باشدش، کاهلی اندر عبادت باشدش...» این جماعت برای فرار از حق و حقیقت، به دامان صهیونیسم پناه برده اند و وقت خود را به لاسیدن با زنان ناپاک همان شبکه می‌گذرانند. انتظار دارید سر عقل باشند؟ «چه توقع ز جهانِ گذران می‌داری؟»