پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از زمان‌های گذشته، هیچ پیامبری نیامد، مگر اینکه اهل باطل او را تکذیب کردند. گاهی پیامبران را جادوگر نامیدند و گاهی دروغگو خواندند و آن هنگام که دیدند با این رفتارها نمی‌توانند نور حق را خاموش کنند، دستگاه سخن‌پراکنی و شایعه‌سازی خود را تقویت کرده، با بی‌انصافی و بی‌وجدانی به نشر دروغ و جعلیات پرداختند، تا بتوانند به اهداف کثیف خود برسند، غافل از اینکه «كَذلِكَ اللَّهُ يَفْعَلُ ما يَشاءُ.[آل‌عمران/40] این چنین خداوند آنچه را که خود بخواهد انجام می‌دهد» و اراده خدا بر این تعلق می‌گیرد که مستضعفینِ اهل اسلام را وارث زمین قرار دهد. لذا مؤمنین از اینکه کفار، آنان را مورد هجمه و توهین و شایعه‌سازی قرار دهند، ترسی به دل راه نمی‌دهند.

شایعه:

آیا میدانید چرا سگ در اسلام نجس شد؟ در نزد ایرانیان باستان و در فرهنگ آریایی، سگ ارزش بسیاری دارا بوده و هر کس سگی و یا کودکان را آزار می‌داده مورد سخت ترین مجازات‌ها قرار می‌گرفت. هنگامی که تازیان بیابانگرد و وحشی بر شهرها و روستاهای ایران چیره شدند، برای کنترل مردم و میزان خراج زوری که از مردم فقیر می‌ستادند، هنگام برداشت محصول در هر خانه ایرانی که بیشتر دهقانان زحمت‌کشی بودند، یک تازی قمه‌زن و نیزه دار به قراولی می‌گذاشتند تا مراقب آمد و شد و‌ حساب برداشت محصول در خانه‌ها و روستاها باشند. از آنجا که به روش همیشگی ایرانیان و بر خلاف تازیان بیابانگرد که جز راهزنی، گردن زن، چپاول و تجاوز چیزی به نام کار و تلاش نمی‌شناختند، مردان در طول روز بر سر زمین کشاورزی مشغول تلاش بودند و زنان و دختران در منزل به امور خانه، دام و حیوانات، آشپزی و غیره می‌پرداختند. این یعنی که در روزهای گرم و پایانی تابستان یک تازی شهوتران اجبارا در هر خانه ایرانی که اجازه بسته و قفل شدن را نداشت گماشته و از صبح تا غروب چشم شهوت از زن و دختر ایرانی برنمی‌داشت. اکثرا میل حمله حیوانی/قریشی و تجاوز بر این تازیان حجازی غلبه کرده و به زور به ناموس ایرانیان حمله ور می‌شدند. از آنجایی که در هر خانه و روستای ایرانی از گذشته‌ها همواره سگ‌های وفادار و تنومندی برای محافظت از دام‌ها در برابر گرگان و دیگر حیوانات وحشی و همینطور اعضای خانواده، همراه آن‌ها و همچون عضوی از خانواده با آنها می‌زیستند و از برِ دفاع برمی‌آمدند، کار بر تازیان پلید چهره و چرکین سرشت سخت شده، به طوری که اکثر این وفادارترین یاران انسان را به هلاکت رسانیده و سپس با عذر شرعی و بهانه نجس بودن، حق زندگی در کنار خانه و خانواده را از این یار با وفای ایرانیان گرفتند. تفو بر تو ای تازی... تفو!

پاسخ:

- آنچه در این شایعه روشن است، کم‌عقلی، کم‌شعوری و بی‌سوادی نویسنده است. به چند دلیل، اول اینکه 'برخی' از فقهای اهل سنت (که قاعدتاً تابع سیره خلفا بوده و عملاً حوادث فتح ایران را توجیه شرعی میکنند)، اعتقادی به نجاست سگ ندارند. از سویی 'اکثر قریب به اتفاق' فقهای شیعه که در فتح ایران حضور نداشتند، و سیره خلفای سه گانه را مشروع نمی‌دانند، لیکن معتقد به نجاست سگ هستند.[2] پس باور به نجاست سگ نمی‌تواند در اثر حوادث فتح ایران در زمان عمر شکل گرفته باشد. دوم اینکه در 'برخی' احادیث بیان شده است که پیامبر اسلام، شخصاً حکم به نجاست سگ داده است، یا اقل به لزوم پرهیز از رطوبت بدن سگ امر نموده است.[2]

- در قوانین اسلام، هرچند سگ نجاست ظاهری دارد. اما پست و حقیر شمرده نمی‌شود. در منابع حدیثی اسلام، آمده است که سگ اصحاب کهف (که در سوره کهف، آیه 18 از آن نام برده شده) اهل بهشت است.[3] همچنین آمده است که خداوند به موسای نبی (ع) فرمود پست‌ترین موجود را برایم بیاور! موسی (ع) در این فکر بود که کدام جاندار از همه پست‌تر است؟ در راه سگی را دید و به نظرش آمد که از همه موجودات پست‌تر است. خواست او را با خود به کوه طور ببرد. اما با خود گفت که شاید این سگ هم نزد خدا محبوب باشد. لذا دست خالی به میقات رفت. هنگامی که بدانجا رسید، خدا به او فرمود: اگر آن سگ را به عنوان پست‌ترین موجود نزد من میآوردی، از نبوت ساقط می‌شدی.[4]

- در متن آمده است که اعراب، به زور از مردم فقیر، خراج می‌ستاندند! در حالیکه اگر فارغ از تعصبات و توهمات نژادپرستانه به قضایای فتح ایران نگاه کنیم، درخواهیم یافت که طبق فقه اسلامی حتی در عصر خلفا، فقرا از دادن جزیه و خراج معاف بودند.[5] دکتر عبدالحین زرینکوب در کارنامه اسلام می‌نویسد: «معامله مسلمين با اين اقليت‌ها -پیروان دیگر ادیان آسمانی- از هر حيث قابل تحسين‏ بود و درخور اعجاب. اين اقليت‌ها در جامعه اسلامى تا حد امكان در حمايت قانون بودند -در حمايت ‏شريعت. در اجراى مراسم دينى‏ خويش تا آنجا كه معارض حيات اسلام نباشد غالبا آزادى كافى داشتند، اگر جزيه‏‌اى از آنها دريافت مى‏‌شد در ازاء معافيتى بود كه از جنگ ‏داشتند و در ازاء حمايت و امنيتى كه اسلام به آنها عرضه مى‌‏كرد. به علاوه، اين جزيه ساليانه از يك تا چهار دينار بيش نبود و آن را هم از كسانى‏ اخذ مى‏‌كردند كه توانايى حمل سلاح داشتند. از راهبان، زنان و نابالغان جزيه نمى‏‌گرفتند و پيران، كوران، عاجزان، فقيران و بردگان از آن معاف بودند.»[6]

- آنچه در متن شایعه (یاوه نامه) آمده است، پیش از آنکه نقدی بر رفتار اعراب باشد، توهینی به مردم ایران است. با خواندن متن شایعه آنچه به ذهن هر خردمندی خطور می‌کند این است که مردان ایرانی آنقدر بی‌غیرت بودند که در مقابل این ننگ و ذلت سکوت کنند؟! کل سپاه عرب در فتح ایران، شاید بالغ بر 20-30 هزار مردم جنگجو بودند که آن هم با سلاح‌هایی ضعیف و ابتدایی و بدون هیچ طرح و برنامه خاص نظامی در فتح حاضر شده بودند. در مقابل، کشور پهناور ایران میلیون‌ها مرد نیرومند و ورزیده داشت، با سلاح‌هایی مناسب و قدرتمند. به راستی مردان ایرانی کجا بودند؟ می‌گوید: «تازیان بیابانگرد و وحشی بر شهرها و روستاهای ایران چیره شدند»! پس میلیون‌‌ها مرد جوان غیور ایرانی کجا بودند؟! می‌گوید: «در روزهای گرم و پایانی تابستان یک تازی شهوتران اجبارا در هر خانه ایرانی که اجازه بسته و قفل شدن را نداشت گماشته و از صبح تا غروب چشم شهوت از زن و دختر ایرانی برنمی‌داشت»! پس میلیون‌ها جوان غیور ایرانی کجا بودند؟! می‌گوید: «اکثرا میل حمله حیوانی و تجاوز بر این تازیان حجازی غلبه کرده و به زور به ناموس ایرانیان حمله ور می‌شدند.» پس مردان ایرانی کجا بودند؟! می‌گوید: سگ‌ها در مقابل حمله تازیان به زنان ایرانی، از برِ دفاع برمی‌آمدند و به تازیان حمله می‌کردند! یعنی سگ‌ها از جوانان و مردان ایرانی غیورتر بودند؟! سگ‌ها برای دفاع از دختران ایرانی به تازیان حمله می‌کردند! ولی جوانان دلیر ایرانی با اینکه می‌دانستند تازیان به ناموسشان تجاوز میکند، ناموس خود را نزد تازی‌جماعت تنها گذاشته و برای برداشت محصول کشاورزی به مزرعه می‌رفتند؟!!! آیا این حرف توهین و به تعبیری، فحش ناموسی به مردان غیور ایرانی نیست؟! باستان‌گرایانِ احمقِ دگم‌اندیشِ نادان، برای اینکه علیه اعراب، نفرت‌پراکنی کنند، دست به انتشار چنین شایعاتی می‌زنند که پیش ازهرچیز اثبات‌کننده بی‌غیرتی ایرانیان است. آیا وقت آن نرسیده که باستان‌گرایان (کورش‌پرستان و زرتشتی‌بازان) دست از این رفتارهای زشت و دروغ‌پردازی‌ها برداشته و راه عقلانیت را در پیش گیرند؟ آیا وقت آن نرسیده که باستانگرایان دست از فحاشی بردارند  و به جای شعارهای نژادپرستانه علیه قوم عرب، لحظاتی تفکر کرده و به راه انسانیت بازگردند؟

پی‌نوشت:

[1]. محمد جواد‌ مغنیه، الفقه على المذاهب الخمسة، بیروت: دار التیار الجدید، دار الجواد، 2001، ج 1، ص 24.
[2]. حدیث پیامبر که فرمودند: «طهور إناء أحدکم إذا ولغ فیه الکلب أنْ یغسله سبعَ مراتٍ أولاهن بالتّرابِ» بنگرید به: ابن عبدالبر، التمهيد لما في الموطأ من المعاني والأسانيد، ص 264.
[3]. على بن ابراهيم بن هاشم قمى، تفسير قمى، 2 جلد، مؤسسه دارالكتاب قم، 1404 هجرى قمری
[4]. محمد بن حمزه فنارى، مصباح الأنس (شرح مفتاح الغيب)، انتشارات مولى، تهران، 1374، ص 327
[5]. بنگرید به قرارداد صلح میان عتبة بن فرقد و مردم آذربایجان
[6]. دکتر عبدالحسین زرینکوب، کارنامه اسلام، فصل 20