شبکه های اهل سنت مدام می گویند شیعیان به مادر ما توهین می‌کنند در صورتی که در خود کتابهای اهل سنت توهین هایی نسبت به عایشه و صحابه پیامبر وجود دارد که در هیچ یک از کتب علمای شیعه مشابه آنها مشاهده نشده است. این در حالی است که دست خیانتگر سلفیون از ابتدای بعثت رسول خدا صلی الله علیه وآله اقدام به تحریف یا حذف احادیث کرده‌ است. با این وجود روایاتی که حاوی توهین و دشنام به صحابه و همسر پیامبر عایشه است در کتب اهل سنت بسیار دیده می شود.

دکتر موسي شاهين لاشين،نويسنده وهابي در شرحي که بر صحيح مسلم نوشته با نام -فتح المنعم شرح صحيح مسلم-به عايشه توهين کرده می گوید :
ايشان به جواني شير داده است !
او مي گويد:
و کانت عائشه ـ رضي الله عنها ـ ترى أن إرضاع الکبير يحرمه، و أرضعت غلاما فعلا، و کان يدخل عليها، و أنکر بقية أمهات المؤمنين ذلک.
عائشه ، اعتقاد داشت كه رضاع كبير سبب محرميت مى‌شود و قطعا خود او غلامي ( كه نزديك به سن بلوغ بوده) را شير داد و آن غلام بر او وارد مى‌شد؛ اما ساير مادران مؤمنان، آن را قبول نداشتند.(1)

محمد الطاهر بن عاشور، متوفاى 1284 هـ كه یكى از مفسران نامدار عمریه به شمار مى‌رود در كتاب تفسیر التحریر و التنویر تصریح مى‌كند كه خود عائشه به مردان غریبه شیر داده است:
... و كانت عائشة أمّ المؤمنین إذا أرادت أن یدخل علیها أحد الحجابَ أرضعتْه ، تأوّلت ذلك من إذن النبی صلى الله علیه و آله و سلم لِسَهْلة زوج أبی حذیفة ، و هو رأی لم یوافقها علیه أمّهات المؤمنین ، و أبَیْن أن یدخل أحد علیهنّ بذلك ، و قال به اللیث بن سعد ، بإعمال رضاع الكبیر . و قد رجع عنه أبو موسى الأشعری بعد أن أفتى به .
ام المؤمنین عایشه، هر وقت كه مى‌خواست شخصى بر او وارد شود، به او شیر مى‌داد. دلیل او براى این مطلب، اجازه پیامبر به سهله، همسر ابو حذیفه بوده است. این دیدگاهى است كه دیگر همسران پیامبر با آن موافق نبودند و اجازه نمى‌دادند كه كسى با استفاده از این روش بر آن‌ها وارد شود . لیث بن سعد نیز اعتقاد به رضاع كبیر داشته است؛ اما ابوموسى اشعرى بعد از این كه فتوا داد، از فتواى خودش بازگشت.(2)

حدثنا إسحاق بن إبراهيم الحنظلي. و حدثنا عبد بن حميد. كلاهما عن أبي نعيم. قال عبد: حدثنا أبو نعيم. حدثنا عبدالواحد بن أيمن. حدثني ابن أبي مليكة عن القاسم بن محمد، عن عائشة. قالت: كان رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم، إذا خرج، أقرع بين نسائه. فطارت القرعة على عائشة و حفصة. فخرجتا معه جميعا. و كان رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم، إذا كان بالليل، سار مع عائشة، يتحدث معها. فقالت حفصة لعائشة: ألا تركبين الليلة بعيري و أركب بعيرك، فتنظرين و أنظر؟
قالت: بلى. فركبت عائشة على بعير حفصة. وركبت حفصة على بعير عائشة. فجاء رسول الله صلى الله عليه وسلم إلى جمل عائشة، وعليه حفصة، فسلم ثم سار معها. حتى نزلوا. فافتقدته عائشة فغارت. فلما نزلوا جعلت تجعل رجلها بين الإذخر وتقول: يا رب! سلط علي عقربا أو حية تلدغني. رسولك و لا أستطيع أن أقول له شيئا. (3)

(ترجمه آزاد) عایشه نقل می کند:
رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله هر گاه به سفرى مى ‏رفت بين همسرانش با قرعه كسى را با خود همراه مى‏ كرد.
يكبار قرعه به نام عايشه و حفصه افتاد، حضرتش شبها همراه عايشه مى ‏رفت و با او صحبت مى‏ كرد. تا اینکه يک شب حفصه به عايشه پيشنهاد كرد كه امشب جاى خود را عوض كنيم ببينيم چه مى ‏شود.
عايشه هم پیشنهاد او را قبول كرد.
رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله آن شب همراه شتر عايشه - كه حفصه در آن بود - مى‏ رفت تا آنكه در جائى فرود آمدند. عايشه پيامبر را گم كرد. حسادتش او را واداشت كه پاهايش را در ميان گياه اذخر (كه در آن حيوانات گزنده وجود دارد) قرار داده و گفت: خدايا! عقربى يا مارى را بر من مسلط كن كه مرا بگزد. چه كنم پيامبر تو است و نمى ‏توانم چيزى بگويم.

حال در جواب اين گروه از اهل سنت و پیروان وهابیت بايد گفت :
آنچه موجب محرميت از راه شير خوردن است "رضاع" است نه "شرب" و رضاع به معناي خوردن شير به طور مستقيم از سينه زن .
پس با نوشيدن شير به صورت غير مستقيم کسي با کسی محرم نمي شود بلکه بايد "رضاع" تحقق يابد. و رضاع بدین معناست که کودکی ( با شرایطی که فقها ذکر کرده اند به مدت معلوم،)  مستقيما از سينه یک زن شير بخورد.

احمد بن حنبل (رییس فرقه حنابله) در کتاب خویش نقل می کند:
حدثنا عبد اللَّهِ حدثني أبي ثنا عَفَّانُ قال ثنا محمد بن دِينَارٍ عن سَعْدِ بن أَوْسٍ عن مِصْدَعٍ أبي يحيى الأنصاري عن عَائِشَةَ ان رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه و آله و سلم كان يُقَبِّلُهَا و هو صَائِمٌ وَ يَمُصُّ لِسَانَهَا قلت سَمِعْتَهُ من سَعْدِ بن أَوْسٍ قال نعم. (4)
از ابويحيى انصارى از عائشه نقل شده است كه رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله او را در حالى كه روزه‌دار بود، مى‌بوسيد و زبانش را مى‌مكيد. عفان مى‌گويد: به محمد بن دينار گفتم كه اين روايت را از سعد بن أوس شنيده‌اي؟ گفت: آري.
آیا پس از دیدن این حدیث ، شرم وجودتان را فرا گرفت یا نه ؟
قطع نظر از دروغ بستن عایشه به رسول خدا در این حدیث، حال سوال این است که اگر یک زن عادی چنین بی شرمانه اسرار بین خود و شوهرش را آن هم برای یک غریبه نامحرم تعریف کند، زشت و ناپسند و شرم آور نیست ؟
آیا این عمل عائشه توهین به پیامبر نیست؟
آیا این عمل افشای اسرار پیامبر نیست؟ آیا این گونه رفتارها زیبنده یک زن با شخصیت هست؟

ابن ابی شیبه در کتاب خویش المصنف می گوید: حدثنا أبو بكر قال حدثنا وكيع عن العلاء بن عبد الكريم اليامي عن عمار بن عمران رجل من زيد الله عن امرأة منهم عن عائشة أنها شوفت جارية و طافت بها و قالت لعلنا نصطاد بها شباب قريش. (5)
از عایشه روايت شده است كه روزى كنيزى را آرايش كرده و او را چرخاند و گفت:
شايد بتوانيم با اين كنيز، جوانان قريش را شكار كنيم! 

حال سوال ما از علمای اهل سنت این است: آیا این عمل عایشه گناه کبیره و مصداق فساد فی الارض نیست؟
آیا این عمل او در تناقض با نصی این آیه شریفه «و قرن فی بیوتکن و لا تبرجن تبرج الجاهلیه الاولی» نیست؟
آیا این خداوند جبار نیست که در کتابش خطاب به زنان پیامبر می فرماید «در خانه های خود بمانید...» احزاب/33
آیا این عمل عایشه مصداق تبرج الجاهلیه  نبود؟

اتهامات به شیعیان در حالی از سوی علمای عامه مطرح می شود که به بنا بر فتوای حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی "توهین به عایشه و هر یک از نمادهای اهل سنت حرام است"
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با اشاره به ناآگاهی برخی عوامل مزدور دشمن می فرمایند:
بسیاری از عناصر و عوامل وهابی و سلفی كه در عراق و افغانستان و پاكستان اقدامات تروریستی می كنند متوجه مزدوری خود نیستند هم چنانكه فرد شیعه ای كه به مقدسات اهل سنت توهین می كند حتی اگر متوجه نباشد مزدور دشمن است. در نگاه جماعت سلفی و وهابی، شیعیان و «اهل سنتِ محب اهل بیت و اهل سنت پیرو عرفان قادری»، در هر جای دنیا باشند كافرند اما حقیقت این است كه پیروان این فكر شوم مأمور ایجاد اختلاف میان برادران مسلمان هستند هم چنانكه شیعه ای كه از روی نادانی و یا غرض به مقدسات اهل سنت توهین می كند مأمور ایجاد اختلاف است و به هر حال رفتار هر دو گروه حرام شرعی و خلاف قانونی است.(6)

منابع

[1] شاهين لاشين، دکتر موسي ، کتاب فتح المنعم شرح صحيح مسلم ج5 ص622.
[2] بن عاشور،محمد الطاهر، التحریر والتنویر ، ج4، ص297 ، ناشر : دار سحنون للنشر والتوزیع - تونس - 1997م.
[3] صحیح بخاری، ج2 ،ص396، کتاب النکاح، باب 93، حدیث شماره4913 . صحیح مسلم، ج2، ص471، کتاب فضایل الصحابه، باب 13، حدیث شماره2445.
[4] مسند احمد حنبل،ج6 ص123 حدیث24960 . سنن ابی داوود، ج1 ص533 حدیث2386 . السنن الکبری(بیهقی) ج4 ص231 . صحیح ابن خزیمه، ج3 ص246 حدیث2003(همین حدیث ولی با سند دیگر).
[5] الكتاب المصنف في الأحاديث والآثار، ج4، ص49، ح17664، و ج4، ص484، تحقيق: كمال يوسف الحوت، ناشر: مكتبة الرشد ـ الرياض، الطبعة: الأولى، 1409هـ. لسان العرب، ج9، ص185، ناشر: دار صادر ـ بيروت، الطبعة: الأولى النهاية في غريب الحديث والأثر، ج2، ص509، تحقيق طاهر أحمد الزاوي ـ محمود محمد الطناحي، ناشر: المكتبة العلمية ـ بيروت ـ 1399هـ ـ 1979م. تاج العروس من جواهر القاموس، ج23، ص534، تحقيق: مجموعة من المحققين، ناشر: دار الهداية.
[6] پايگاه اطلاع‌رسانی، حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله‌العظمی سيدعلی خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی).