از تهمت‌های ناروایی که ریشه‌اش به نصب برمی‌گردد، قول هشام بن عبدالملک (بر او باد آنچه مستحقش است) است، هنگامی‌که زهری از مصداق عبارت «والذی تولی کبره» از آیه 11 سوره نور از او پرسید، گفت: قول به ابن ابیّ، دروغ است بلکه مصداق آن، علی است، و مرادش از علی، امیرالمومنین علی ابن ابی‌طالب کرم الله تعال

امام حسين (عليه‌السلام) در كربلا به یارانش فرمود: به‌راستى كه اين دنيا ديگرگونه شده و چهره عوض كرده و خوبى‌هايش پشت كرده و رفته است و از آن جز ته مانده‌اى هم‌چون ته مانده آبى در ظرفى و اندك عيشى همانند چراگاهى آفت‌زده باقى نمانده است.

اى مردم!

ابن خلدون، یزید را فاسق معرفی می‌کند و قیام امام حسین (علیه‌السلام) را سبب ظهور و آشکار شدن فسق یزید می‌داند.
مقدمه ابن خلدون، ابن خلدون، ص269 - 271.
مقاله: «آیا در قيام امام حسين (عليه‌السلام) مصلحت بود؟»

ماوردی می‌گوید: سبب نزول آیه 164 سوره انعام آن بود که کفار قریش، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را به سوی دین پدرانشان در عبادت لات و عزی، دعوت کردند و گفتند: ای محمد! اگر گناه بود، پس بار گناهت بر دوش ما، پس این آیه برایشان نازل شد.

نووی می‌نویسد: ذبح کردن حیوان برای معبود و به اسم او، به منزله‌ی سجود برای اوست، و هر یک از این دو عمل، نوعی از انواع تعظیم و عبادت مخصوص به الله تعالی است، همان خدایی که تنها مستحق عبادت است؛ پس هر کسی  برای غیر الله - أعم از حیوان، و جماد- هم‌چون بُت، به نیت و بر وجه «تعظیم و عبادت»، ذبح کرد، د