از شیخ شلتوت، عالم بزرگ الازهر سؤال کردند که آیا تقلید از شیعه را منع می‌کنید؟ جواب داد: کسیکه مجتهد نیست باید از مذهبی صحیح تقلید کند؛ شیعیان، یا امامیه، هدایت یافته‌اند؛ آنها اصولی برگرفته از قرآن و سنت دارند و اختلافی بین آنها و دیگر مذاهب سنی نیست؛ مذهب فقهی آنان تدوین یافته است، و اعتقاد به آن همانند سایر مذاهب جایز است.

بعد از رحلت پیامبر اکرم (ص) چند تن از اصحاب خاص ایشان و یاران نزدیک امیرالمومنین علی (ع) هیچ گاه با خلفای غاصب کنار نیامدند و با اعتراضات مداوم خود و سخنان مستدل، عمل سخیف خلفا و حامیان آنها را به باد انتقاد می‌گرفتند و خلافت و جانشینی حضرت علی (ع) را حق مسلّم آن امام همام می‌دانستند و هیچ گاه از مواضع خود کوتاه نیامدند.

برخی از صحابه مانند معاویه در دل کینه نسبت به پیامبر و اهل بیت داشتند، اما بعد از فتح مکه و با اسلام آوردن ظاهری، به جرگه مسلمانان درآمدند و در مراسمات مسلمانان شرکت می‌کردند تا اینکه پیامبر رحلت کرد؛ خلافت غصب شد، و معاویه از طرف همین خلفا، حاکم بلاد مسلمین شد، در حالیکه نیک می‌دانست این سمت حق او نیست، اما با خلفا همراه شد.

بخاری در کتاب الضعفاء در حرف نون وقتی به اسم نعمان بن ثابت می‌رسد، می‌گوید: «ابوحنیفه دو بار از کفر توبه داده شد و هنگامیکه خبر مرگ ابوحنیفه به سفیان ثوری رسید، سجده کرد و گفت: خدا را شکر از این که ابوحنیفه مرد، او داشت اسلام را تکه تکه می‌کرد. تاکنون مولودی در اسلام مانند ابوحنیفه به این بدی و شری متولد نشده بود».

در جریان انتخاب رهبر برای جامعه اسلامی، بهترین معیار بعد از قرآن و روایات، عقل انسان است. طبق یک قاعده عقلی، مقدم کردن شخص مفضول بر فاضل قبیح می‌باشد. آنچه که در صدر اسلام اتفاق افتاد خلاف این قاعده بود، چرا که با وجود حضرت علی که از هر حیث، برتری داشتند، افرادی دیگر بر سر کار آمدند و اسلام را از مسیر اصلی خود خارج کردند.

ازدواج حضرت خدیجه کبری (سلام الله علیها) با پیامبر اسلام باعث گردید تا این بانو به تنهایی سهم بزرگی را در دین اسلام به خود اختصاص دهد و پیامبر بتواند از او به عنوان تکیه‌گاه محکم استفاده کند، بعد از رحلتش در میان همسران دیگر، از او یاد کند؛ زنی که خود پیشنهاد ازدواج را به پیامبر اکرم داد و خود را کنیز پیامبر معرفی نمود.