بهائیان سعی کرده‌اند امتیازات بزرگانِ اسلام را برای خود قائل شوند و از این راه، خود را صاحب آیین جدیدی بدانند و در این راه ادعا می‌کنند که حسینعلی نوری، امّی بود. در حالیکه نمی‌توانند این را اثبات کنند و این ادعا با حرف بزرگانِ خود در تعارض است و اگر هم اثبات شود چون معلوماتی ارائه نکردند، برای آنها امی بودن دلیلی به حساب نمی‌آید.

پیامبرخوانده‌ی بهائیان مدعی می‌شود که اگر فلز مس از غلبه‌ی خشکی در امان باشد، در طول 70 سال به طلا تبدیل خواهد شد. از این‌روی مبلّغان بهائی، سعی در توجیه غلط گویی پیامبرخوانده‌ی خود، داشته‌اند. در پاسخ می‌گوییم که با در نظر داشتن ممنوعیت تأویل، و لزوم تطابق دین با علم و عقل در بهائیت، هیچ‌گونه توجیهی بر جهالت حسینعلی‌بهاء، پذیرفته نیست.

حسینعلی نوری بارها و بارها، هم‌چون فرعون‌های زمان، خود را خدای جهانیان معرفی کرده است. پس از او نیز سردمداران تشکیلات بهائیت، در آثار خود بر الوهیت پیشوایشان تصریح کرده‌اند. اما با این حال، در حالی نماز بهائی به عنوان نماد یکتاپرستی بهائیان مطرح می‌شود که هدف از آن، تنها جلب رضای حسینعلی نوری می‌باشد!

در کتاب‌های علی‌محمدباب خشونت شدیدی در برخورد با سایر ادیان دیده می‌شود. وحتی جان و مالِ غیر مؤمنین به بیان را در خطر قرار می‌دهد. او گمان کرده با این احکام می‌تواند دنیا را اهل بیان کند.آنها معتقدند که مطالبِ آنها از طرف خدا نازل شده است در حالی‌که هیچ سنخیتی بین مطالبِ آنها و ادیانِ الهی وجود ندارد.

یکی از مبلّغان بهائی در مقام جواب‌تراشی برای این‌که چرا بهائیان باید به سوی قبر حسینعلی نوری نماز بگذارند مدعی شد: اساس تعیین قبله در ادیان گذشته، تبرک آن به پیامبر خاصی است! در پاسخ می‌گوییم، در خصوص تعیین قبله در ادیان، نه مکان آن موضوعیت دارد و نه تبرک آن به پیامبری دلیلش به حساب می‌آید، بلکه صرفاً به خاطر اطاعت از فرمان خداست.

از جمله نشانه‌های پیشوایان الهی، علم سرشار و فراتر از علوم بشری ایشان می‌باشد. از این‌رو، پیشوایان فرقه‌ی بهائی، در عین حال که داعیه‌ی الهی بودن دارند، در خلال آثارشان گفته‌هایی وجود دارد که وجود چنین علمی را برای آنان، مشکل می‌سازد. از این دست می‌توان به پیشگویی‌های رهبران این فرقه اشاره کرد که هیچ‌کدام مطابق با واقع درنیامده‌اند.