اعتقادات
مسلمانان در طول تاریخ، به زیارت قبور انبیا، صالحان و علما رفته و با بوسیدن، دست‌کشیدن و گذاشتن صورت بر روی قبور، انبیا، صالحان و علمای خود احترام گذاشته و به آن‌ها تبرک جسته‌اند اما ابن‌تیمیه و اتباع وی این اعمال را حرام دانسته و مسلمانان را به شرک و کفر متهم می‌کنند و آنان را «قبورین» و «عبادت کنندگان قبرها» می‌نامند.
وهابیان هرگونه تبرک به صالحان (انبیاء، صحابه، تابعین و علما) را با ادعای وجود نداشتن چنین تبرک‌هایی در بین صحابه و تابعین، حرام می‌دانند و مسلمانان را به خاطر تبرک به صالحان مشرک می‌خوانند. این در حالی است که با مراجعه به تاریخ و مطالعه آن به موارد بی‌شماری از تبرک به صالحان در حال حیات آنان برخورد می‌کنیم.
بخاری در نقل حدیث از صحابی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) برخورد دوگانه‌ای را اتخاذ کرده به نحوی که از ابوهریره با سابقه سه سال اسلام و یک و نیم سال حضور در مدینه الرسول 93 روایت و از امیرالمومنین علی (علیه السلام) که همواره در محضر پیامبر (ص) بود تنها 9 روایت نقل کرده است.
بخاری در نقل روایات، دشمنی و کینه توزی عجیبی را نسبت به خاندان اهل بیت حتی پیامبر اسلام (ص) و سائر انبیاء الهی روا داشته است.
وکیع بن جراح از راویان در صحیح بخاری گفته: شراب نزد من از آب فرات حلال‌تر است.
وهابیان هرگونه تبرک به صالحان (انبیاء، صحابه، تابعین و علما) را با ادعای وجود نداشتن چنین تبرک‌هایی در بین صحابه و تابعین، حرام می‌دانند و مسلمانان را به خاطر تبرک به صالحان مشرک می‌خوانند. این در حالی است که با مراجعه به تاریخ و مطالعه آن به موارد بی‌شماری از تبرک به صالحان پس از رحلت آنان برخورد می‌کنیم.
با توجه به اینکه عده‌ای از راویان حدیث در صحیح بخاری شرابخوار هستند باز هم بر این عقیده‌اند که «هر راوی که در کتاب مسلم و بخاری از او حدیث نقل شوداز پل وثوق و اعتبار عبور کرده است!
وهابیان هرگونه تبرک به صالحان (انبیاء، صحابه، تابعین و علما) را با ادعای وجود نداشتن چنین تبرک‌هایی در بین صحابه و تابعین، حرام می‌دانند و مسلمانان را به خاطر تبرک به صالحان مشرک می‌خوانند. این در حالی است که با مراجعه به تاریخ و مطالعه آن به موارد بی‌شماری از تبرک به صالحان پس از رحلت آنان برخورد می‌کنیم.
وهابیان هرگونه تبرک به صالحان (انبیاء، صحابه، تابعین و علما) را با ادعای وجود نداشتن چنین تبرک‌هایی در بین صحابه و تابعین، حرام می‌دانند و مسلمانان را به خاطر تبرک به صالحان مشرک می‌خوانند. این در حالی است که با مراجعه به تاریخ و مطالعه آن به موارد بی‌شماری از تبرک به صالحان پس از رحلت آنان برخورد می‌کنیم.
بخاری نقل حدیث از راویانی حدیث نقل کرده که صحابی پیامبر برا دشنام و لعن می‌کردند.
مسلمانان در طول تاریخ، به زیارت قبور انبیا، صالحان و علما رفته و با بوسیدن، دست‌کشیدن و گذاشتن صورت بر روی قبور، انبیا، صالحان و علمای خود احترام گذاشته و به آن‌ها تبرک جسته‌اند اما ابن‌تیمیه و اتباع وی این اعمال را حرام دانسته و مسلمانان را به شرک و کفر متهم می‌کنند و آنان را «قبورین» و «عبادت کنندگان قبرها» می‌نامند.
به گفته ذهبی ناقل روایت در صحیح بخاری فردی ضعیف العقل، گیج و غافل، کسی که خودش و پدرش در حدیث دزدی می‌کردند، بسیار دروغگو و ... است.
مروان بن حکم گرچه قاتل طلحه است اما برای نقل روایت از وی همین مقدار که دشمن امیرالمومنی باشد برای بخاری کافی بوده است.
بسیار شنیده‌اید که وهابی‌ها با زیارت اموات، توسل به انبیا و اولیا، طلب شفاعت از آنان و... مخالف هستند. کسانی که به مکه و مدینه مسافرت کرده‌اند، شاهد رفتار غیر اخلاقی پلیس‌های وهابی بوده‌اند که زائرین را با کلماتی چون «مشرک» ، «کافر» مورد سرزنش قرار می‌دهند. اکنون سوال این است که چرا وهابی‌ها با زیارت، شفاعت، توسل و... مخالف هستند؟ یکی از علل، مربوط به سماع موتی است.