ابن تیمیه گفته چیزی از علوم نزد شیعه نیست؛ می‌توان وی را به کتاب‌های الذریعه و تأسیس الشیعه رهنمون کرد. ابن تیمیه گفته شیعیان دور از علم حدیثند؛ باید به او گفت که شیعیان به حدی به سند آگاهی داشته و به آن اهمیت می‌دادند، که احمد بن محمد بن عیسى اشعرى، رئیس شهر قم و از راویان بزرگ شیعه، احمد بن محمد بن خالد برقی، راوی حدیث شیعه را به جهت نقل روایات مرسل و روایاتى از ضعفا از شهر قم بیرون کرد.

اکثر اهل سنت پذیرفته‌اند که ممکن است یکی از مصادیق آیه ولایت حضرت علی (علیه‌السلام) باشد، ولی ابن‌تیمیه با رد این سخن می‌گوید زکات دادن در نماز، فعل کثیر است و نماز را باطل می‌کند.

حامد حفنی داود از اندیشمندان مصری معتقد به تقریب مذاهب اسلامی است، وی در کتاب «نظرات فی کتب الخالده» آورده است که تقیدی به یک مذهب ندارد و همه مذاهب را به شرط اعتدال، اهل نجات می‌نامد. او می‌گوید برای تحقیق باید دست از تعصب برداشت و اگر بدون تعصب، به کنجکاوی بپردازیم، به همان مقدار که ممکن است از سایر مذاهب استفاده شود، می‌توان از فقه شیعه هم بهره‌مند شد؛ متاسفانه احمد امین و عده‌ای با تعصب با شیعه برخورد کرده‌اند.

طحاوی یکی از عالمان اهل سنت است که حدیث ردالشمس را صحیح دانسته است، و به همین جهت ابن تیمیه نظر از را بی‌اعتبار دانسته و گفته هیچ‌یک از محققان و علمای حدیث، این روایت را صحیح ندانسته، و این حدیث را جعلی می‌دانند؛ عده‌ای از عالمان اهل سنت، ازجمله برخی شارحان صحیح بخاری، بی‌توجه به نظر ابن تیمیه، عدم اعتبار طحاوی را نپذیرفته‌اند.

ابن تیمیه با انکار فضائل اهل بیت، آن روایات را دروغ می‌شمارد، اما زمانی که به روایات فضائل دیگر صحابه می‌رسد، سکوت می‌کند؛ وی نقل می‌کند ابوبکر سه نفر را به خانه برد و در حالی‌که از باقی‌مانده غذا موجود در ظرف طعام، هر سه نفر را سیر کرد و در عین حال غذا از اول هم بیشتر شده بود، همین غذا را نزد پیامبر برد و در آن‌جا نیز گروه فراوانی از این غذا خوردند و سیر شدند.

نظر وهابیت در خصوص وحدت شیعه و سنی: تقریب میان شیعه و اهل‌سنّت امکان پذیر نیست، و همانگونه که وحدت اهل‌سنت با یهود، نصارا و بت پرستان امکان‌پذیر نیست، وحدت میان شیعه و سنی هم امکان پذیر نیست؛ چرا که میان این دو گروه اختلاف اعتقادی وجود دارد.