روزه‌ی مسلمان با ریاضت یک مرتاض، قابل مقایسه نیست؛ زیرا این دو کنش از حیث: نیت، شکل و روش، محصول و هدف یکسان نیستند. در روزه هدف فقط اطاعت از دستور خداست؛ روزه به مجرد ضرر، ساقط می‌شود؛ هدف روزه‌دار به‌دست آوردن سود و بهره‌ی دنیوی نیست؛ روزه‌دار به هر شکل و کیفیتی، به خود سختی نمی‌دهد؛ اما در ریاضت، این‌طور نیست.

بعضی از اسناد و مدارک دلالت به آتش زدن خانه‌ی حضرت زهرا می‌کنند. و بر فرض، آن دو نفر فقط خانه و افراد آن خانه را، تهدید به آتش نموده باشند، باز هم کدورت و دشمنی با آن دو نفر، کاملاً معقول می‌باشد، چرا که آن‌ها خانه و افرادی را تهدید کردند، که پاره‌ی تن پیامبر و حسنین سرور جوانان اهل بهشت در آن بودند.

اندک آشنایی درباره وهابیت، برای ما ثابت می‌کند، که این مجموعه فکری و اندیشه‌ی دینی، متشکل از دو عنصر است. خواص و عالمانی که در فتوا دادن و عبور از حدود، هیچ احتیاطی ندارند و عوام و مردمانی که بسیار سطحی‌نگر و بر اشتباه خود مُصِر و متعصب هستند، و این دو عنصر را پیامبر(ص)، برای اسلام خطرناک دانسته است.

صرف وجود بت در محلی موجب از بین رفتن مقام و جایگاه الهی آن نمی‌شود. اینکه بت خانه شده بخاطر جهل و تعصب و قدرتی بوده که مشرکان داشته‌اند و همین که این محل را به عنوان بت خانه انتخاب نموده اند یعنی این محل دارای قداست بوده است. پس صرف وجود بت‌ها در مدتی کوتاه ارزش و جایگاه کعبه را به طور کامل از بین نمی‌برد.

خود مسیحیان معترف‌اند که اناجیل توسط شاگردان و شاگردان شاگردان عیسی مسیح سال‌ها پس از او نوشته‌شده است. از طرفی کتاب مقدس شهادت می‌دهد که در مواقع خطر، شاگردان، عیسی مسیح را رها کرده و می‌گریختند. بنابراین اگر چیزی هم در اناجیل نوشته‌اند، یقینی و عینی نبوده بلکه مبتنی بر نقل عمومی که خطا در آن زیاد است، می‌باشد.