پیشوایان بهائی با توسل به مظلوم‌نمایی و برانگیختن حسّ ترحم مردم نسبت به خود و همچنین به دست فراموشی سپردن خیانت‌هایشان به ایران و ایرانی، به ذکر افسانه‌سرایی‌هایی از مظلومیت ساختگی پیروانشان در ایران پرداخته‌ و به نوعی واقعه‌ی کربلای حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) را برای پیروان خود شبیه‌سازی کرده‌اند که ما در این مقاله، در مقام رد آن هستیم.

فرقه‌ای که در باورش کمترین ارزشی برای غیربهائیان قائل نیست و آنان را همچون سنگ‌ریزه، پست می‌داند و در عین حال، محبّت و خوش‌رویی کاذب یکی از شیوه‌های فریبنده‌ی تبلیغی‌اش به حساب می‌آید، چگونه می‌تواند در مذمت ریاکاری سخن بگوید؟! آن هم کسی همچون عبدالبهاء که تا آخر عمر دست از ریاکاری و مسلمان جا زدن خود نکشید؟!

پس از بازداشت صاحب اکانت هتاک به ائمه اطهار (علیهم السلام)، موجی از سوی اسلام‌ستیزان، ضدانقلاب، سلبریتی‌ها و برخی عناصر اصلاح‌طلب برای آزادی وی شکل گرفت. اما به راستی چرا کسانی که مناصب قدرت را در جمهوری اسلامی تصاحب کرده‌اند؛ خود در مقام اپوزیسیون، آزادانه به اصل انقلاب بتازند و پیش از محاکمه‌ی دشمن هتاک به اسلام، وابسته به تشکیلات بهائیت و رابط سفارت انگلیس، دفاع کنند؟!

با توجه به اظهارات جناب صبحی، شوقی افندی (اولین و آخرین ولی‌امر بهائیت) نمی‌توانست جانشین موعود عبدالبهاء باشد؛ چرا که صرف‌نظر از فساد شوقی، جانشینی او بر خلاف خواست بهاء و حتی عبدالبهاء بود. از طرفی جانشینی او نشانی قطعی بر غیرالهی بودن اساس فرقه‌ی بهائیت بود.

برخی سلبریتی‌ها و بازیگران مشهور سینمایی که از قضا پرونده‌‌ی پرباری در دفاع از افراد ضدانقلاب و زندانیان سیاسی و امنیتی دارند، پس از اطلاع از خبر بازداشت نوشین جعفری، علناً حمایت خود از او را اعلام و سعی کردند به سفیدسازی او بپردازند. اما به راستی علّت حمایت گسترده‌ی فضای ضدفرهنگی حاکم بر سینما از نوشین جعفری چیست؟!

فرقه‌ی بهائیت به عنوان ستون پنجم استعمار و قدرت‌های سلطه‌گر جهانی، با ترویج بی‌وطنی و زدودن غیرت ملّی در تلاش است تا مفهوم کوته‌نظرانه‌ای را به مردم القاء کند و آن اینست که اگر اربابان بهائیت به کشور شما حمله و یا اموالتان را چپاول کردند، تسلیم محض باشید! اما آنان هیچ‌گاه از تبعاتی که به اسارت گرفتن مردم و چپاول ثروت و هویت کشورشان توسط مهاجمین دارد، سخنی به میان نیاورده‌اند.