در پاسخ به اینکه چرا ارتباط بهائیان با سازمان رهبری بهائیت بیت العدل مستقر در اسرائیل، مصداق عمل مجرمانه است باید گفت که بر اساس قانون این عمل مجرمانه است. چرا که تشکیلات بهائیت از چهل سال پیش که رسماً غیرقانونی اعلام شد و حتی پیش از آن، همواره اهداف و اعمال براندازی و جاسوسی را دنبال و اجرایی می کند.

بیت العدل نسب خونی با بهاء داشتن را شرط ولی امری می داند که ریمی نداشته است. ریمی هم مدعیست که شوقی افندی او را با نسل بهاء پیوند زده است. اما چرا شوقی افندی رسالت خود را عقیم گذاشت و با انتخاب نکردن جانشین، الهی بودن بهائیت را زیر سؤال برد؟ و بیت العدل و ولی امری که بدون هم مشروعیتی ندارند، چگونه مشروعیت یکدیگر را زیر سؤال می برند؟

تشکیلات بهائی تصویب مصوبه ای در شورای عالی انقلاب فرهنگی را مانع تحصیل بهائیان در دانشگاه های کشور می داند! اما بر فرض وجود چنین مصوبه ای، آن دسته از بهائیانی که به جای اجرای سیاست های تشکیلات نامشروع بهائیت، سیره عملی پیشوایان خود را پیش می گیرند، هیچ محدودیتی ندارند! پس مانع تحصیل عالی بهائیان نه مصوبه، بلکه خود تشکیلات بهائی است.

پیامبرخوانده‌ی فرقه‌ی بهائیت، در حالی ادعای ابداع آموزه‌ی وحدت زبان و خط مردم دنیا را داشته، که هیچ گامی در راستای تحقق آن برنداشته است. از طرفی نهاد رهبری بهائیت (بیت العدل) نیز که مسئول اجرای این طرح بوده، پس از گذشت نزدیک به دو قرن از تشکیل این فرقه، با افتخار از ترجمه‌ی برخی متون بهائی به 800 زبان دنیا سخن می‌گوید!

عبدالبهاء، نظام رهبری بهائیت را پس از خود، بر دو پایه‌ی مقام ولایت امر و نهاد بیت‌العدل استوار دانسته است. بر اساس تصریح پیشوایان بهائی، وظایف این دو نهاد هیچ‌گونه تزاحمی با یکدیگر نداشته و هیچ‌کدام حق دخالت در امور دیگری را ندارد. این در حالیست که بیت‌العدل، پس از مرگ شوقی افندی، تمام مسئولیت‌های مقام ولایت امر را تصدی کرده است!

در الواح وصایای عبدالبهاء، دو رکن جدا نشدنی برای رهبری جامعه‌ی بهائیت، به نام‌های «بیت‌العدل و ولی‌امر» تعیین شده است. عبدالبهاء وظیفه‌ی بیت‌العدل را قانون‌گذاری در امور غیرمنصوص و وظیفه‌ی ولی‌امر را ریاست بر آن تعیین کرده است. اما اینک که تشکیلات بهائیت از وجود ولی‌امر تُهی است، بی‌تردید نهاد بیت‌العدل حیفا، مشروعیت ندارد.