پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یک پژوهشگر در زمینه‌ی بهائیت در گفت و گو با مبلّغی بهائی، به بررسی موضوع علّت ناکامی بهائیت، در تحقق آموزه‌ی وحدت زبان و خط در این فرقه پرداختند.
پژوهشگر: مگر یکی از تعالیم پیامبرخوانده‌ی بهائی، وحدت زبان و خط مردم دنیا نبوده است؟![1]
مبلّغ بهائی: بله، این تعلیم یکی از آموزه‌های دوازده‌گانه‌ی آیین ما به شمار می‌آید!
پژوهشگر: پس چگونه مدعی پیامبری بهائیت که خود را خدای خدایان نیز می‌دانست [2]، از اختراع و یا انتخاب یک زبان و خط جدید عاجز ماند؟!
مبلّغ بهائی: به این دلیل که ایشان وظیفه‌ی ابداع خط جدید را به نهاد بیت العدل واگذار کرده و فرموده‌اند: «اشراق ششم اتّحاد و اتّفاق عباد است... امر نموديم اُمنای بيت عدل یک لسان از السن (: زبان از زبان‌های) موجوده و يا لسانی بديع و یک خط از خطوط اختيار نمايند».[3]
پژوهشگر: نزدیک به دو قرن از تشکیل بهائیت و بیش از نیم قرن از تشکیل نهاد موسوم به بیت العدل می‌گذرد، با این حال نه تنها شاهد اقدامی در تحقق این آموزه‌ی به ظاهر بدیع بهائیت نبودیم، بلکه بلعکس بعد از گذر این همه زمان، افتخار نهاد بیت العدل به ترجمه‌ی برخی آثار بهائیت به 800 زبان دنیا می‌باشد![4]

پی‌نوشت:
[1]. ر.ک: حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 179، بند: 189.
[2]. عباس افندی، مکاتیب، مصر: کردستان العلمیه، 1330 ق، ج 2، ص 255.
[3]. جی اسلمنت، بهاءالله و عصر جدید، ترجمه‌ی: رحیمی، الهی و سلیمانی، برزیل: دارالنشر البهائیه، 1988 م، ص 185.
[4]. «Bahá’í writings and other literature have been translated into more than 800 languages»: به نقل از سرویس جهانی بهائی، اطلاعات رسانه، کلیک کنید...