ابن تیمیه وقتی به صورت کلی، به مسله‌ی تکفیر می‌پردازد، دیدگاهش متعادل است؛ او تکفیر را به مطلق و معین تقسیم می‌کند و می‌نویسد: «باید بین این دو فرق گذاشت، که یک عمل خاص، هر چند که به صورت مطلق، حکم کفر را داشته باشد، ولی نمی‌توان کسی‌که مرتکب آن عمل شده است را کافر دانست. زیرا شاید جاهل به حکم آن بوده، یا عذری داشته است و یا این‌که تاویلی برای آن دارد و شاید هم از آن عمل توبه کرده باشد.» ولی برخلاف گفته‌هایش، در موضع‌گیری در مورد مسلمانان، رویکردش کاملاً تکفیری می‌شود.
مجموع فتاوی، ابن تیمیه، ج3 ص230.
مقاله: «تعارض دیدگاه‌های ابن‌تیمیه درباره‌ی تکفیر»