ابن تیمیه در راستای توجیه ظلمی که به حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) شده است می‌گوید: «فاطمه از پیامبر مالی خواست و پیامبر به او عطا نکرد، همان‌طوری که در صحیحین نقل شده، (در مورد درخواست خادم) که به او تسبیح یاد داد؛ پس وقتی جایز است که فاطمه از پیامبر چیزی طلب کند و او منعش کند، و بر او واجب نیست عطا کند، بر ابوبکر (خلیفه رسول خدا) هم جایز است که فاطمه از او درخواست کند و او ندهد (با علم به این‌که او معصوم نیست و طلب می‌کند چیزی که واجب نیست به او عطا شود)، وقتی واجب نیست که به او عطا شود، ترک عطایی که واجب نیست، مذموم نیست، اگرچه مباح باشد، و وقتی که عطا کردن مباح نباشد، ابوبکر بر این منع کردن مستحق ستایش نیز هست.»
منهاج السنه، ابن تیمیه، ج4، ص246.
ابن‌تیمیه قیاس مع الفارق کرده، زیرا در قضیه فدک، حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) حق خود را می‌طلبد که ملک او بوده، ولی در قضیه خادم، (اگر اتفاق افتاده باشد!) درخواست شده که مالی (خادمی) به ایشان بخشیده شود؛ همچنین پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) با این‌که عطای مورد درخواست را نداد، فرمود چیزی بهتر به تو عطا می‌کنم و رضایت حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) را جلب کرد، اما در مورد فدک که ایشان حقش را طلبید، رضایتشان جلب نشد و با خشمی که از خلیفه داشتند، به دیار باقی شتافتند.
سخنان ابن تیمیه اشکالات دیگری نیز دارد، ازجمله این‌که حضرت زهرا را غیر معصوم دانسته، که با آیه تطهیر و حدیث (رضایت فاطمه، رضایت پیامبر است)، عصمت ایشان قابل اثبات است، ولی تلویحاً ابوبکر را معصوم دانسته و می‌گوید در طول عمرش، به احدی ظلم نکرده و حق کسی را منع نکرده، در حالی‌که هیچ کسی ادعای عصمت او را نکرده است.
مقاله: «استدلال ابن تیمیه به عدم وجوب پس دادن فدک»