برخی از بزرگان اهل سنت مانند ابن کثیر می‌نویسند:
«این حدیث آن‌گونه که سهیلی به صحت آن گمان برده، نیست، بلکه روایتی مورد انکار و منفرد است... چرا که اگر واقعاً قضیه چنین بود که پیامبر در شب معراج چنین اذانی شنیده بود، باید پس از هجرت به مدینه مردم را دستور به آن می‌داد، در حالی‌که چنین نکرده است.»
«فاما الحدیث الذی أورد السهیلی... فهذا الحدیث لیس کما زعم السهیلی انّه صحیح... ثمّ لو کان هذا قد سمعه رسول الله لیله الاسراء لأوشک ان یأمر به بعد الهجره فی الدعوه الی الصلاه.»
البدایه و النهایه، ابن کثیر دمشقی، مکتبه المعارف، بیروت، لبنان، ج4 ص576.
با این استدلال ابن کثیر اذان شب معراج را تکذیب کرده و اعتقاد اهل سنت به این‌که اذان در خواب برخی صحابه آمده را تقویت می‌کند.
مقاله: «انگیزه جعل روایات در مورد تشریع اذان»