سلام. پاسخ به امیرمحمد: اولاً گاتها کتابی نامفهوم است. ژان کلنز (Jean Kellens) اوستاشناس بزرگ، همواره بر این نکته اصرار و تصریح دارد که گاتها واقعاً کتابی نامفهوم است. چنانکه اکثر ترجمه‌هایی که از آن ارائه می‌شود، شباهتی با یکدیگر ندارند و به راستی که بیشتر عبارات آن، فاقد معنی روشن است. علاوه بر ژان کلنز، سخن دو اوستاپژوه دیگر هم قابل توجه است: هنریک ساموئل نیبرگ (Henrik samuel Nyberg) میگوید هرکس با این متن (گاتها) سر و کار داشته است به این نکته رضا داده که آنچه صبح‌ها ترجمه می‌کند با ترجمه شب پیشین متفاوت است.
کای بار (Kaj Barr) در این باره میگوید: هرچه گاهان را می‌خوانم، کمتر در می‌یابمش. (مشاهده اسکن از متن کتاب: https://www.adyannet.com/fa/news/29263 پس ما نمیتوانیم گاتها را سند قرار بدهیم چون بیشتر محتوای آن حقیقتا روشن نیست.

ثانیاً بحث همبستری با محارم در تاریخ زرتشتی، یک موضوع اثبات شده است. مسئله، مسئله‌ای تاریخی و عقیدتی است. در حالیکه گاتها یک کتاب در تِم تاریخی و عقیدتی نیست. بلکه حاوی گزارش‌هایی کلی و مبهم از احساسات زرتشت است. یعنی برای مسئله همبستری با محارم (که مسئله تاریخی و عقیدتی است) باید به کتابهای تاریخی و عقیدتی زرتشتی مراجعه کنیم. نه گاتها.

ثالثاً گاتها با وجودی که بیشتر بخش‌هایش مبهم است در همان هم بحث همبستری با محارم آمده است. ماریژان موله می‌گوید: «آخرین گاه از پوروچیسته دختر زرتشت نام می‌برد که خود را هم در اختیار پدرش و هم همسرش گذاشته است. بنابر سنت منظور از این همسر، جاماسب جانشین پیامبر و موبد بزرگ ویشاسپ می‌باشد. در درجه اول ازدواج با محارم باید برای حفظ پاکی سلسله خاندان‌های موبدی به کار رفته باشد». سند: ماریژان موله، ایران باستان، ترجمه ژاله آموزگار، تهران: انتشارات توس، ۱۳۹۱. ص ۱۱۴