در شاهنامه، کیخسرو یک کارگزار لایق و یک فرمانروای مورد ستایش است. یکی از ویژگی‌های او این است که در رعایت عدالت، می‌کوشید بین خویشاوند و غیر آن، تفاوتی قائل نباشد.

کیخسرو فرمانروای ایران، تاج و تخت را به لُهراسب بخشیده؛ او را جانشین خود کرد. اما بزرگان ایران به کیخسرو خُرده گرفتند که لُهراسب، نامی پرآوازه ندارد. کیخسرو به آنان پاسخ گفت که لهراسب، هرچند نامدار نیست، اما توانا، دین‌دار، خردمند و پاک‌دست است: «كه دارد همى شرم و دين و خرد...

پرسش: چرا کشورهای اروپایی با آن همه ادعای حقوق بشر، می‌توانند هر کسی را به ظنّ (گمان) عضویت در یک گروه مخالف، بازداشت کنند؟ اما ایران حق ندارد دشمنان و اعضای نهادهای جاسوسی از قبیل برخی بهائیان و باستان‌گرایان برانداز و... را بازداشت و محاکمه کند؟

به روایت شاهنامه، کی‌کاووس، بسیار قدرت‌طلب و بی‌خرد بود، در عین حال، خود را خردمند می‌پنداشت. فردوسی می‌گوید: کی‌کاووس در اثر افزون‌خواهی مست شده بود، پس بر آن شد که آسمان را تصرف کند. او دستور داد چند عقاب را به تختش ببندند که به آسمان بالا برود، ارتفاع بگیرد.

رهبر معظم انقلاب، فردوسی را انسانی حکیم نامیده؛ فرمودند که حکمت فردوسی، حکمتِ الهیِ اسلامی است. در ادامه گفتند: در سال‌‌های نخست پیروزی انقلاب اسلامی، عده‌ای از مؤمنین بااخلاص ولی ناآگاه، قصد داشتند که مقبره فردوسی را ویران کنند.

تجربه از تاریخ | حکیم ابوالقاسم فردوسی روایت می‌کند: در عصر حکومت کیومرث، دیوها به آدمیان تاختند. آنان به فساد پرداخته؛ بی‌گناهان را به قتل می‌رساندند. اما هوشنگ (نوه کیومرث) با سپاهی از مردمان و حیوانات به دیوها تاخته، آنها را تار و مار کرد.