عکس
ذهبی وقتی سخن از امام حسن عسکری (علیه‌السلام) به میان می آورد، او را «والد منتظَر الرافضة» معرفی می کند و سپس می نویسد: «فرزند ایشان محمد بن الحسن که شیعه او را قائم و خَلَف و حجت می خواند، در سال 258 متولد شد و گفته شده که در سال 256 متولد شده است.
ابن قیم جوزی که یکی از مشهورترین شاگردان ابن تیمیه (تئورسین وهابیت) بوده و در دشمنی و عداوتش با شیعه لحظه‌ای درنگ نکرده، در کتاب خود با اشاره به تواتر مهدویت، می‌نویسد: «اخبار متواتری از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) صادر شده که در آن حضرت مهدی (عجل‌الله‌فرجه) ذکر گردیده و بیان شده که او از اهل ب
بهائیان با نادیده گرفتن مخالفت تقیه در اصول، با فلسفه هدایت، از یک سو برای توجیه توبه علی‌محمدباب به افسانه دروغین غرانیق متوسل می‌شوند و از سویی دیگر، یکی از دلایل حقانیت پیشوای خود را استقامت بر عقیده معرفی می‌کنند!
همان قدر که تعصب کور بر باور و تشکیلات در بهائیت اصل است، بی وطنی و نداشتن رگ ملی در بهائیت یک ارزش است.
در واقع بهائیان را می‌توان سربازان پادگان بیت العدل دانست که فرامین تشکیلات را مقدم بر قوانین کشورها می دانند.
پیشوایان بهائی، کوچک‌ترین شک و تردید، اعتراض و حتی سؤال بهائیان نسبت به تشکیلات بهائیت را مساوی با مجازات طرد دانسته‌اند؛ چنان که عبدالبهاء گفته است:«هر نفسی مشاهده کنید که ذره‌ای نالایقی دارد (یعنی کوچک‌ترین تخلفی نسبت به تشکیلات بهائی دارد) یا رائحه‌ی غیرتقدیس از او استشمام می‌شود (یعنی با شکاک
ابوالفرج اصفهانی از مورخین مشهور اسلامی، بعد از ذکر نام حضرت علی اکبر (علیه‌السلام) در روایتی صحیح السند، به اقرار معاویه در فضیلت حضرت اشاره می کند و می نویسد:
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وزارت کشور عربستان سعودی اعلام کرد که بیش از ۸۰ نفر را طی یک روز به اتهام تروریسم و ارتکاب جنایت‌های متعدد اعدام کرده است.
چگونه می‌توان ادعای رحمانی و عقلانی بودن بهائیت را پذیرفت در حالی که پیامبرخوانده بهائی، مجازات آتش زدن خانه‌ای بی‌جان را زنده سوزاندن شخص و سزای متجاوز را پرداخت جریمه نقدی تعیین کرده است؟!
بهائیان در حالی روایات ظهور حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) با امر جدید را به آوردن دینی جدید توسط ایشان معنا می‌کنند که با توجه به سایر آیات و روایات، حضرت حجت (علیه السلام)، احیاگر اسلام و از بین برنده‌ی بدعت‌ها از آن می‌باشند.
معلمی یمانی یکی از علمای معاصر اهل سنت در باره ظلم هایی که به ائمه معصومین (علیهم‌السلام) شده در کتاب خود می نویسد: «فرزندان فاطمه (سلام‌الله‌علیهم) در عصر تأسیس مذاهب، به شدت مورد آزار و اذیت های وحشتناکی قرار گرفتند و کسی با آنان ارتباط برقرار نمی کرد، مگر اینکه از جان خود بیم داشت، پس نتوا
وهابیون معتقدند، ساخت قبه بر قبور مسلمانان بدعت و حرام است. اما جالب آنجاست که معاویه بر روی قبر سومین خلیفه اهل سنت قبه بزرگی را بنا کرد.
سمهودی از ابن عقیل حنبلی، اعتقاد به برتری حجره پیامبر (ص) بر عرش الهی را نقل می کند؛ سپس از قول فاکهی می گوید: گفته اند اختلافی نیست که بقعه پیامبر اکرم (ص) از تمام بقعه های کره زمین حتی کعبه، برتر است و من می‌گویم حتی بر بقعه‌های آسمان‌ها هم برتری دارد، بلکه اگر کسی بگوید تمام بقعه‌های زمین
ابن شبه درباره قبه ذوی القربی معروف بن قبة العباس یا خانه عقیل می نویسد: «عباس بن عبدالمطلب در کنار قبر فاطمه بنت اسد دفن شد که در ابتدای مقبره‌ی بنی‌هاشم و در منزل عقیل است.»
تاریخ المدینة المنوره، ابن شبه نمیری، ص127.
درباره مزار ام حبیبه، زوجه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) توسط صحابه آمده است، هنگامیکه عقیل در خانه اش چاهی حفر می کرد، به سنگی برخورد که بر روی آن نوشته شده بود: قبر امّ حبیبه بنت صخر بن حرب. عقیل آن چاله را پر کرد و بر روی آن اتاقی بنا کرد.