مباحث روایی
برخی معتقدند که باید دشمنان اهل بیت را سب و ناسزا گفت حتی اگر جزء مقدسات دیگر مذاهب باشند اما امام رضا (ع) می فرماید که برخی از روایاتی که در منابع روایی وجود دارد که در سب دشمنان ما است از ما نیست.
رواياتى در مورد ردالشمس وارد شده که داراى سند صحیح است، گروهی از علمای اهل سنت صحت این حدیث را پذیرفته‌اند؛ مطالبی از علمای اهل سنت در تأیید این حدیث نقل شده است، عالمان اهل سنت، بدون تعصب، این حدیث را از نظر سندی بحث نموده و آن را صحیح شمرده‌اند، و گفته‌اند کسانی‌که این حدیث را جعلی می‌دانند، اشتباه نموده‌اند.
حدیث ردّ الشمس یکی از احادیث معروفی است که فریقین در کتب خود آن را آورده‌اند و به صحت این حدیث اذعان کرده‌اند، اما برخی از عالمان اهل سنت نسبت به برخی از احادیث پیامبر درباره‌ی فضائل حضرت علی(علیه السلام) حس حسادت و کینه ورزی دارند، و هیچگاه حاضر نیستند که اینگونه احادیث را بپذیرند، در حالیکه بزرگانشان به آن اعتراف دارند.
یکی از کرامات و مناقب امیر المومنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) واقعه رد الشمس است، در این نوشتار با ذکر چند نکته، به بررسی این واقعه و پاسخگویی به شبهاتی که درباره این رخداد شده است، می‌پردازیم.
نکته اول: اصل حدیث رد الشمس در منابع اهل سنت، این‌طور نقل شده است: «پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در منزل خود بود و حضرت علی (علیهالسلام) هم حضور داشت همان موقع...
وقتی که قلعه خیبر در محاصره مسلمین قرار گرفت، برخی از اصحاب، برای فتح خیبر پیش قدم شدند، ولی در نهایت هیچ کدام نتوانستند قلعه را فتح کنند. رسول خدا (ص) فرمود: «فردا پرچم را به دست مردی خواهم داد که خداوند خیبر را به دست او فتح خواهد کرد. او فردی است که خدا و پیامبر را دوست دارد و خدا و پیامبر نیز او را دوست دارند».
رویکرد اسلام در مواجهه با سنت بزرگداشت نوروز، نزد دو مذهب شیعه و سنی متفاوت است. غالب روایات شیعه موید و امضاء کننده‌ی این سنت هستند و از این‌رو عالمان شیعی، بالاخص عالمان متاخر شیعی، دیدگاه اثباتی به این سنت داشته‌اند اما در مقابل، عالمان اهل سنت دیدگاه انکاری و سلبی نسبت به موضوع نوروز داشته و همواره آن را بدعت و کفر دانستند.
طبق عقیده شیعه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها واجد مقام عصمت بوده به گونه ای که هیچ نوع خطا ، گناه و اشتباهی از ایشان صادر نشده و نخواهد شد اما بعضی از مسلمانها که پیرو سنت رسول خدا خود را معرفی می کنند،نه تنها عصمتی برای آن حضرت قائل نیستند بلکه به حضرت زهرا سلام الله علیها اهمیتی نمی دهند.
این حدیث با عبارات مختلف از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، در کتب حدیث اهل سنت نقل گردیده است؛ و در صدور این روایت که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: «فاطمه پاره تن من است، کسی او را اذیت کند، مرا اذیت کرده ویا کسی او را بیازارد مرا آزرده است.» شکی نیست، و احتیاج به بررسی سندی ندارد؛ زیرا این حدیث در کتب صحیحین چند مرتبه آمده است و دیگر کتب حدیثی معتبر شیعه و سنّی...
یکی از شبهاتی که علیه شیعه مطرح کرده‌اند این است که شیعه روایات را اصل می‌داند و قرآن را با آن تطبیق می‌دهد؛ پاسخ آن است که قرآن و حديث، دو گوهر گرانبها و دو گنجينه بی‌پايان و دو دريای بیكرانند. رسول اكرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) امت اسلام را به چنگ زدن و همراهی با آن دو دعوت كرد.
امام در امت اسلامی از جایگاه کعبه برخوردار است؛ میلاد امیرالمؤمنین به عنوان اوّلین امام در کعبه، معرفی فرزندان آن حضرت به عنوان وارثان کعبه، پاک کردن کعبه از لوث وجود بت‌ها، اعلان برائت در سرزمین وحی به‌وسیله امیرالمؤمنین به عنوان شخصی از خاندان پیغمبر و اوّلین امام، ظهور امام عصر (عج) در این سرزمین و از کنار کعبه، همگی حاکی از پیوند عمیق میان امام و کعبه است و نمی‌تواند اموری تصادفی و بدون ارتباط با یکدیگر باشد. امام نیز مانند کعبه ملجأ و پناهگاه مردم و مدار و محور زندگی توحیدی است.
یکی از مباحث مهم و مورد مناقشه، مساله نفرین حضرت زهرا (سلام الله علیها) نسبت به خلیفه اول و خلیفه دوم می باشد.این موضوع در منابع اهل سنت آمده است. و ما می دانیم که طبق بیان روایات هر کس مورد لعن حضرت زهرا قرار بگیرد مورد لعن رسول خد(صلی الله علیه و آله و سلم) است و در نهایت لعن خدا شامل حالسش می شود.
یکی از مصیبت‌های جانسوز تاریخ اسلام، حادثه فراموش نشدنی عاشورا و کربلاست، و پیامبر اکرم(ص) بارها درباره این حادثه سخن فرموده و ضمن پیش‌گویی‌هایی از چگونگی وقوع آن، بر شهادت مظلومانه فرزندشان امام حسین(ع) اشک ریخته‌اند. پیامبر که نسبت به حوادث آینده از راه وحی و علم الهی آگاه بوده، این حقیقت را در مناسبت‌های مختلف بیان کردند.
حدیث غدیر بر خلاف ادعای برخی که درصدد کم نشان دادن فضائل امیرالمومنین علیه السلام هستند، در میان علما و حدیث شناسان اهل سنت ،حدیثی متواتر و یا صحیح است.
حقیقتا با توجه به نقل تواتر و صحت فراگیر حدیث غدیر عدم نقل آن در صحیحین از چه روست؟ آیا تا کنون از خود پرسیده اید که اگر چنین فضیلتی در حق دیگران وارد می‌شد، آیا باز هم همین کتمان و عدم نقل ها اتفاق می‌افتد؟!