مباحث روایی
محمد عثمان، امام جمعه مسجد الخلیل اهلسنت خاش در سخنرانی خود به بهانه تفسیر قرآن، اعتقاد وهابیت را توضیح داده و به عقاید مسلمانان توهین کرده است. وی مدعی شده قسم به غیر خداوند شرک است و این تحلیل اشتباهی از ابن‌عمر است که از نهی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نسبت به قسم نخوردنِ عمر به پدرش، ممنوعیت قسم به غیر خداوند را فهمیده است، درحالی که در منابع حدیثی اهلسنت از خود پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز قسم به غیر خداوند نقل شده است.
محمد عثمان، امام جمعه مسجد الخلیل اهلسنت خاش در سخنرانی خود به بهانه تفسیر قرآن، اعتقاد وهابیت در مورد قسم یاد کردن به غیر خداوند را توضیح داده و به عقاید مسلمانان توهین کرده است. وی مدعی شده قسم به غیرخداوند شرک است، در حالی که در منابع حدیثی اهلسنت از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، خلفا و صحابه، قسم به غیرخداوند نقل شده است. حنفی‌ها نیز این نوع قسم خوردن را جایز می‌دانند.
روایاتی در متون حدیثی نقل شده که دلالت بر نهی از گریه بر مردگان دارند؛ پاسخ‌هایی که برای جواز گریه داده شده است، با فرض صحت این روایات، به این صورت است که این حدیث برای مورد خاص (یهود و کفار) صادر شده و مختص به مؤمنین نیست؛ راوی، حدیث را اشتباه نقل کرده و عذاب در این حدیث به معنی ناراحتی روحی بوده، نه عقاب الهی.
در بین دنیا و آخرت، عالم دیگری وجود دارد که به آن برزخ می‌گویند. علمای اهلسنت به دلیل آیات و روایات صحیحی که در کتابهای خود دارند، به حیات در آن عالم معتقدند. در روایات ارتباط بین این دو عالم بیان شده و این ارتباط دوطرفه است که هم زندگان می‌توانند به مردگان منفعت برسانند و هم مردگان می‌توانند نفعی برای زنده‌ها داشته باشند.
در بین دنیا و آخرت، عالم دیگری وجود دارد که به آن برزخ می‌گویند؛ علمای اهلسنت به دلیل آیات و روایات صحیحی که در کتابهای خود دارند، به حیات پیامبران و ... در آن عالم معتقدند؛ در روایات اهلسنت آمده است که پیامبران در آن عالم به دعا و نماز مشغولند.
واقعه غدیرخم در کتب فریقین به صورت مختصر یا مفصل، به صورت متواتر در احادیث صحیح و حسن بیان شده است؛ جمع کثیری از علمای اهل سنت، اعتراف به تواتر این حدیث کرده یا از عالم دیگری تواتر این حدیث را نقل کرده‌اند.
مناقب و فضایل بی شمار امام مجتبی (ع) بارها در منابع معتبر فریقین بیان شده است. در منابع معتبر اهل سنت میزان و معیار خشنودی خداوند از بندگانش، به رضایت و خشنودی امام حسن مجتبی (ع) مشروط شده است. ورع، کرامت و بخشش های مکرر حضرت در زمان حیات طیبه شان، سبب شده تا علمای اهل سنت به ثبت و ضبط آن بپردازند.
امام علی بن الحسین (ع) شخصیتی الهی است که در دوران حیات طیبه خود با سلاح دعا و علم و زهد و عبادت، دین مبین اسلام را از طواغیت جاهلیت، محافظت کردند. میلاد امام زین العابدین (ع) سبب آن شد تا مخلوقات خدای رحمان، روح عبادت و بندگی را در دعاها و سخنان و کلام حضرتش حس و درک کنند.
روایات زیادی در کتب اهل سنت در فضیلت حضرت زهرا(س) نقل شده است که عالمان اهل سنت، طبق آن روایات به این نتیجه رسیده‌اند که حضرت زهرا(س) برترین فرد امت اسلام پس از رسول خدا (ص) است و حتی از خلفا نیز برتر هستند. کسی که به حضرت دشنام دهد، کافر است و هر نسبی غیر از نسب حضرت زهرا(س) در قیامت معتبر نیست.
ارادت به حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) جزء اعتقادات اهل تسنن است، چند تن از شخصیت‌های بانوان اهل سنت، با بیان اینکه حساب برادران و خواهران اهل تسنن از نواصب جداست، تأکید کردند: محبت به اهل بیت (علیهم‌السلام) به ویژه به حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) جزء لاینفک اعتقادات و ایمان اهل تسنن است.
شخصیت امام حسین (ع) از دو جهت دارای اهمیت فراوان است؛ اول آنکه ایشان از تبار پیامبراکرم (ص) هستند و امامت و خلافت امت اسلام در جمله‌ی «حسین منی» مختصر می‌شود و دوم آنکه تبیین و تشخیص اسلام ناب محمدی از اسلام تحریف شده‌ی اموی، در جمله‌ی «و انا من حسین» بیان می‌شود.
واقعه‌ی عظیم عاشورا و نهضت الهی امام حسین (ع) ماموریتی الهی بود که به بهترین وجه علیه طاغوت زمان صورت گرفت؛ اما باید گفت این قیام به قدری مورد توجه پروردگار عالم قرار دارد که حتی خاک سرزمین محل شهادت سیدالشهداء (ع) و یاران باوفایش نیز اهمیت فراوانی دارد، و علاوه بر علمای شیعه، محدثان اهلسنت نیز به عظمت خاک کربلا در بیان رسول خدا (ص) اعتراف کرده‌اند.
حاکم نیشابوری از علمای اهل سنت، پس از نقل چند حدیث درباره غدیرخم، آنها را طبق مبنای نویسندگان کتابهای صحیح اهل سنت، صحیح می‌داند و می‌گوید با اینکه این احادیث صحیح است، آنان در کتب صحیح خود نیاورده‌اند.
در منابع حدیثی شیعه، در اهمیت روزه روز عید سعید غدیر آمده که روزه این روز، معادل روزه تمام عمر دنیا و نیز معادل صد حج و صد عمره مقبول است؛ در کتب اهل سنت نیز روایتی در اهمیت روزه این روز آمده وعلمای اهل سنت نقل کرده‌اند که هر كس روز 18 ذی حجّه را روزه بگیرد، براى او روزه شصت ماه نوشته می‌شود.