سب صحابه
طبق روایت صحیح «جز منافق، کسی بغض علی (ع) را به دل ندارد» و در تاریخ آمده در زمان بنی امیّه، بر اساس سنتّ معاویه، بر فراز بیش از هفتاد هزار منبر، علی (ع) مورد دشنام قرار میگرفت؛ بنابراین معاویه از منافقین است. در روایت صحیح دیگری آمده، «عمار را گروهی طغیانگر میکشد.» طبق این روایت نبوی، معاویه طغیانگر و اهل دوزخ است؛ بنابراین کسی معاویه را از مقدساتش بشمارد، صحیحین را قبول ندارد و از اهل سنت خارج است.
یکی از مباحثی که از طریق رسانه های وهابی مطرح میشود این است که بغض نسبت به صحابه را جایز نمیشمارند.و قایل به این هستند که محبت میتواند دارای شدت و ضعف باشد اما بغض وسب نسبت به هیچ کدام از صحابه را جایز نمیشمارند این درحالی است که این مطلب(سب برخیاز صحابه) در منابع معتبر انها امده است.
در برخی از آیات قرآن و روایات وارده از پیامبر اسلام و امامان معصوم موضوع سبّ و لعن وارد شده است. در قرآن کلمه لعن بهکار برده شده است و پیامبر و ائمه و... از این واژه استفاده میکردند و از سبّ دوری میجستند. این دو کلمه در میان فرق و مذاهب اسلامی نسبت به بزرگان هر گروه مورد استفاده قرار گرفت و اختلافات زیادی بین فرق وجود دارد.
مخالفین شیعه به ادله واهی شیعه را محکوم به کفر و ارتداد میکنند. اگر آنان به تاریخ رجوع کنند میبینند آنچه که باعث کفر شیعه شده است به وفور در بین خود صحابه نیز موجود بوده است. بسیاری از صحابه طراز اول نسبت به هم کینه و عداوت داشته و حتی حاضر به دیدن هم نبودند و همدیگر را به کفر متهم میکردند و برخی از آنها دیگری را لعن میکردند.
امير صنعانی از پیامبر اکرم نقل میكند: «هر كسیکه به علی فحش بدهد، به من فحش داده است، و هر كسیکه به من فحش بدهد، به خداوند فحش داده است.» و میگوید: این حدیث صحیح است. ابنتيميه نیز میگوید: بسياری از صحابه، به حضرت علی (عليهالسلام) فحش میدادند و بغض ايشان را داشتند و با ايشان به جنگ پرداختند.