آیت الله فاضل لنکرانی، بهائیان را کافر و نجس می‌داند و فرموده است: سلام کردن ابتدایی به آنها جایز نیست. ایشان غذای بهائیان را نجس و خوردن آن را حرام دانسته است. ازدواج با بهائیان طبق فتوای ایشان باطل است و هر وقت شخصی متوجه شود که همسر او بهائی شده است باید بدون طلاق و فوراً از او جدا شود و ماندن در نزد او حرام است.

بهاییان به دلیل فتنه‌گری و ایجاد ناامنی و فساد از تحصیل در دانشگاه‌های ایران منع شده اند. نه تنها مسئولین جمهوری اسلامی ایران، بلکه حتی سران بابی و بهائی نیز پیروان خود را از تحصیل علم و دانش، نهی کرده‌اند. علی‌محمد شیرازی، مبشّر بهائیت می‌گوید: «تدریس کتاب‌ها جایز نیست، مگر کتاب بیان (نوشته‌ی خود علی‌محمد)».

آیت الله صافی گلپایگانی، از مراجع عظام تقلید، بهائیان را کافر و نجس می‌داند و ازدواج با آنها را حرام و باطل دانسته است. ایشان آنها را اهل ذمه نمی‌داند و هرگونه ارتباط، دوستی، معاشرت و مجالست با آنها را جایز نمی‌داند. وی شرکت در جلسات بهائیان و خواندن کتب آنها را حرام می‌داند و فرموده: آموزش آنها جایز نیست و بر خلاف مصالح انقلاب اسلامی است.

از جمله همکاری‌های فرقه‌ی بهائیت با دولت‌های استعماری، می‌توان به فعالیت این فرقه در کشور ویتنام، در زمان جنگ مردم این کشور علیه دولت جنایتکار آمریکا، اشاره کرد که چگونه این فرقه‌ی ضاله در زیر سایه‌ی قدرت آمریکا، در این کشورِ در حال جنگ، تبلیغ خود را در زندان‌ها و شکنجه‌گاه‌ها انجام می‌دادند و عده‌ای از افراد ساده‌دل را فریب می‌دادند.

در تشکیلات اداری بهائیت، بعد از بیت‌العدل اعظم، محافلی وجود دارند که به آن‌ها محافل روحانی ملّی می‌گویند و در پایتخت کشورها تشکیل می‌شوند. اعضای این محفل‌ها از میان اعضای محفل‌های محلی انتخاب می‌شوند به این صورت که در هر کشوری سالی یک بار (اول عید رضوان مصادف با دوم اردیبهشت) بهائیان برای انتخاب نمایندگان خود در محفل‌های ‌محلی در انتخابات شرکت می‌نمایند.

رهبران اصلی فرقه‌ی بهائیت وظایف و اختیارات بیت‌العدل اعظم را چنین ترسیم نموده‌اند: تشریع و تغییر احکام مسلک بهاء و تطبیق آن با مقتضیان زمان، حل جمیع امور مشکل و مبهم و مسائل اختلافی بهائیان، تعیین حُکام و مُبلّغین و اداره‌ی امور سیاسی و اقتصادی محافل ملّی و محلی، مرجعیت کل امور بهائیان و مأمور به هدایت جامعه بهائی و پیشرفت مسلک بهاء.