وهابیت در عصر حاضر
داعش فرزند شرعی وهابیت است. داعش دقیقاً در مسیر فکری آیین وهابیت حرکت می‌کند و پیرو محض و خالص شریعت وهابیت است و محتواهای کتب داعش برگرفته از وهابیت است. کشتار مردم مسلمان پاکستان در مساجد نیز نتیجه این تفکر تکفیری داعش است.
یکی از وظایف اصلی هر مسلمانی عمل به توصیه رسول خدا (ص) است. در روایات اهل سنت به دو ثقل گرانبها از رسول خدا (ص) اشاره شده است. این در حالی است که وهابیون معتقدند لازمه دوست داشتن رسول خدا (ص) دوست داشتن اصحاب ایشان است. مسلم نیشابوری با ذکر روایتی به نقل از رسول خدا (ص) به نفاق و جهنمی بودن بعضی از اصحاب اشاره می کند.
محبت اهل بیت و تبعیت از آنان به عنوان اصل مهمی است که بارها در کلام رسول خدا (ص) اشاره شده است؛ اما وهابیون معتقدند، اگر کسی تمام اصحاب حضرت را دوست نداشته باشد، نمی تواند رسول خدا (ص) را دوست داشته باشد. با بررسی منابع اهل سنت مشخص می شود قرآن و اهل بیت (ع) دو یادگار گرانقدر نبی اکرم (ص) هستند و مسلمانان در قبال آنان باید پاسخگو باشند.
يكی از راهبردهای اصلی وهابيت در مواجهه با مكتب اهل بيت (ع) و نظام اسلامی برخاسته از آن، تأسيس شبكه‌های ماهواره‌ای با حمایت قدرت‌های استعماری و استکباری است که با اهداف كلی مواجهه مستقيم با مبانی ناب شيعه، بی اعتباركردن مذهب تشيع، تثبيت تفكر وهابيت در جهان اسلام، تضعيف نظام مقدس جمهوری اسلامی، مصادره و جذب اهل سنت و ... مشغول به کار است.
مفتیان وهابی با تکفیر مسلمانان و به طور اخص شیعیان اهل بیت (ع) سالهای متمادی است که دست به قتل عام‌های گسترده می زنند. اعتقاد به تکفیر و انجام عملیاتهای انتحاری علیه شیعیان، ریشه در اعتقاداتی دارد که به فتاوای محمد بن عبدالوهاب باز می گردد. عقاید فاسد محمد بن عبدالوهاب حتی مورد نکوهش و سرزنش خانواده خود و علمای زمانه‌اش قرار داشته و آنان نیز به بطلان اعتقاداتش اذعان کرده‌اند. قتل عام مسلمانان دستوری بوده که فرزندان و پیروانش از سالهای پیش تاکنون، ملزم به انجام آن بوده‌اند.
اتهام شرک به مذاهب اسلامی، یکی از راهکارهای وهابیون برای تکفیر و کشتار مسلمانان است. آنان در حالی مسلمانان را به قتل می رسانند که در منابع روایی معتبرشان به استغاثه و توسل اشاره شده است. مفتی های وهابی معتقدند که شیعیان و یا هر مسلمان دیگری که به اموات استغاثه کند، کافر شده است. در حالی که شیعیان برای هیچ بنده ای مقام ربوبیت متصور نیستند و قائل به کلمه توحید هستند.
وهابیون با تبعیت از مفتیان مدعی اند که شیعیان به دلیل ایمان به برخی از خرافات و یا عقاید باطل، از اسلام روی گردان شده اند؛ یکی از اتهامات، حرمت استغاثه است در حالی که سلف، از جمله ابن عمر این کار را کرده اند.
وهابیون ادعا می کنند شیعیان به زیارت امام خود در کربلا بیشتر از زیارت خانه خدا اهتمام دارند و بیشتر از آنکه به زیارت مکه مکرمه مشرف شوند به زیارت کربلا می روند؛ در پاسخ به این ادعا باید گفت در فقه شیعه ترک حج با وجود استطاعت، گناه نابخشودنی است و بر اساس دستور قرآن کریم، شیعیان به برگزاری مراسم حج و زیارت خانه خدا اهتمام ویژه ای دارند.
متأسفانه مفتیان وهابی با اتهامات دروغین به امت اسلام، آنان را به شرک و کفر منسوب می کنند. وهابیون با مشرک خواندن شیعیان به دروغ اعلام می کنند که پیروان اهل بیت (ع) از خداوند متعال روی گردان شده اند و بندگان و مخلوقات خدا را در کنار پروردگار، مورد عبادت قرار می دهند؛ در حالی که شیعیان معتقد به هیچ خدایی غیر از الله متعال نیستند و تنها او را می پرستند.
از ادعاهایی که از جانب مفتیان وهابی مطرح شده ایمان داشتن تمام اصحاب رسول خدا (ص) است. آنان معتقدند پیامبر (ص) می دانست که با چه کسانی همنشین باشد و قطعاً حضرت با برترین افراد مصاحبت داشت. اما اعتقاد شیعه خلاف این تفکر باطل است. شیعه معتقد است تمام اصحاب پایبند به اسلام نبودند و طبق نظر بخاری عده ای حتی مرتد شدند.
کعبه به عنوان قبله مسلمانان از اهمیت ویژه ای برخوردار است و از این مکان به عنوان اولین مکان برای عبادت یاد شده است. اما وهابیون معتقدند، به دلیل حضور بتها درون کعبه، تولد امیرالمؤمنین (ع) در این مکان، مهم نیست؛ زیرا این مکان در آن زمان تنها یک بتکده بوده است. این ادعا در حالی بیان می‌شود که خداوند با وجود این بتها به پیامبر اکرم (ص) دستور نماز خواندن به سمت این خانه را داده است.
مسئله بعثت رسول خدا (ص) یکی از مهم‌ترین مناسبتهای اسلامی است. آنچه در این قضیه مهم است، نحوه‌ی ابلاغ از جانب خدای رحمان است. وهابیون با استناد به روایت صحیح بخاری، از ترس و خوف حضرت در هنگام نزول مَلک یاد می‌کنند ولی در حقیقت این روایت با آیات قرآن در تضاد کامل است و ریشه در تحریف دارد.
ابن تیمیه و پیروان متعصبش در راستای دشمنی خود نسبت به امیرالمومنین (ع) قائل به عدم ایمان حضرت ابوطالب به اسلام هستند. آنان با توهین به عموی بزرگوار رسول خدا (ص) معتقدند، حضرت کافر از دنیا رفت؛ در حالیکه باید گفت اولین مدافع پیامبر (ص) حضرت ابوطالب بود و در منابع معتبر اهل سنت به ایمان ایشان اشاره شده است.
یکی از توهینات بی شرمانه که از جانب ابن تیمیه بیان شده، جسارتش به جناب ابوطالب (ع) است. وی به دلیل عداوت و دشمنیش با اهل بیت (ع) یاری رساندن و دفاع همه جانبه حضرت ابوطالب (ع) را برگرفته از پیوند نسبی ایشان با رسول خدا (ص) می‌داند؛ در حالی که حضرت ابوطالب (ع) با ایمان به مقام رسالت و همچنین به مقام خلافت و وصایت بعد از حضرت، دین خدا یعنی اسلام را پذیرفته است.