مکاتب اهل سنت
یکی از وظایف مهم امام حسن عسکری (عليه السلام) معرفی امام بعد از خود بود. این امر در دوران امامان قبل از امام عسکری با مشکل خاصی مواجه نبود و حضرات معصومین (علیهم السلام) جانشینان بعد از خود را به مردم معرفی می‌کردند. اما در دوران امام عسکری (علیه السلام) با وجود فشارهای فراوان و تهدیدهای بسیاری که صورت گرفت، این امر را بر امام یازدهم مشکل کرد.
در احادیث صحیح السند آمده است که، پیامبر اکرم فرمودند: «مهدی از عترت من و از اولاد فاطمه می‌باشد» البانی در ذیل این حدیث می‌گوید، سند این روایت صحیح است. در این روایت پیامبر به صراحت می‌فرماید: مهدی از عترت من می‌باشد. در حدیث دیگر البانی با سند صحیح نقل می‌کند، پیامبر در حدیث ثقلین، عترت را به اهل بیت معنا می‌کند.
امدادهای الهی در طول تاریخ به بهترین نحو ممکن به کمک انسان‌ها آمده و آنان را مورد حمایت قرار داده است. اگر چه قیام جهانی حضرت مهدی (علیه السلام) بر امور طبیعی استواراست، ولی به اقتضای عظمت وگستردگی آن، خداوند نیز برخی از نیروهای غیبی را در اختیار آن حضرت قرار خواهد داد، تا موجبات پیروزی ایشان هر چه بهتر فراهم آید.
دانشمندان اسلامی به روایات مربوط به حضرت مهدی (ع) اهتمام خاص داشته و در استخراج و رساندن آنها به جامعه و نسل‌های بعدی خود و همچنین محکم کردن ایمان به آنها در قلوب مردم، تلاش فراوان داشته‌اند، از این‌رو علاوه بر ذکر این روایات در کتاب سنن و مسانید و... کتابهای روایی مستقل و مجموعه‌های احادیث خاص در این زمینه فراوان نگاشته‌اند.
یکی از مهمترین مسائلی که دانشمندان بزرگ شیعه در اطراف آن بسیار گفتگو کرده‌اند، موضوع رجعت برخی از افراد است که در مذهب شیعه به آن پرداخته شده و این موضوع به قدری از نظر این طایفه دارای اهمیت است که می‌توان گفت از مختصات این مذهب می‌باشد، زیرا در این باره علمای اهل سنت نه تنها موافق نیستند، بلکه شیعه را مورد سرزنش قرار می‌دهند.
باور داشتن اندیشه مهدویت، بخش مهمی از عقاید اسلامی در میان فرق اسلامی را به دنبال دارد، که براساس بشارت‌های پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) از همان زمانهای نخستین تشکیل حکومت اسلامی در شبه جزیره عربستان شکل گرفته بود، لذا احادیث حضرت مهدی(عجل الله فرجه الشریف) چنان در حجم وسیع و گسترده‌ای ارائه شده که قابل خدشه نیست.
واژه انتظار را شاید بتوان برای عموم مردم جهان و ستمدیدگان عالم دانست، اما این معنا برای مسلمانان و پیروان شریعت اسلام معنا و مفهوم بسیار کامل و رساتری دارد زیرا با توجه به کلام وحی و روایات نبوی وجود ایشان را با نام و نشانی کامل معتقد هستند و حتی اوصاف منتظران واقعی ظهور ایشان را نیز در کتب روایی خود آورده‌اند.
برخی از منکرین مهدویت، در صدد این هستند که به بهانه‌های واهی در این امر مهم خلل ایجاد کنند. و هر دفعه با ایرادات موهن این عقیده شیعه را زیر سؤال می‌برند. یکی از اشکالاتی که مطرح می‌کنند این است که بزرگان حدیث اهل‌سنت از جمله بخاری و مسلم در کتاب خود هیچ اشاره‌ای به احادیث مهدویت نکردند و این خود موجب ضعف این احادیث می‌شود.
در موضوع مهدویت احادیث آن‌چنان فراوان است که جای هیچ انکاری باقی نمی‌ماند. در طول تاریخ اسلام تعداد کمکی یافت می‌شوند که موضوع مهدویت را انکار کنند. سرآمد منکرین ابن‌حزم اندلسی و ابن‌خلدون هستند. این دو در قلمرو دولت اموی بودند لذا افکار آنها دست‌خوش تفکرات امویان قرار گرفت و در نتیجه سخنان نادرستی از خود به جا گذاشتند.
حضرت مهدی یک برنامه به تمام معنا اجرایی در تمام جهان دارد. به این معنا که او مأموریت دارد تمام اصول تعالیم اسلام را در جهان پیاده کند و اصول عدالت و حق و حقیقت را در میان جامعه بشری بگستراند. بنابراین پیاده شدن یک چنین برنامه‌ای نیاز به یک سری شرایط و مقدماتی دارد که تحقق آنها جز با مرور و تکامل همه جانبه اجتماع ممکن نیست.
عقیده راسخ مهدویت، برگرفته از تعالیم معرفت‌بخش اسلامی است که ریشه در کتاب و سنت دارد. اما برخی با کوته‌نظری, این عقیده عمیق را به مذهب تشیع اختصاص داده و آن را از جعلیات شیعه می‌پندارند. این در حالی است که اهل‌سنت نیز بر این عقیده، استوار و به شدت از آن دفاع می‌کنند؛ که از آن جمله می‌توان به طبری و بخاری و... اشاره کرد.
یکی از حوادثی که در زمان ظهور حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) اتفاق می‌افتد، نزول حضرت عیسی (علیه السلام) می‌باشد. ظهور حضرت عیسی (علیه السلام) به همراه منجی آخرالزمان از جمله مسائل مورد پذیرش در اسلام است، وقتی که ایشان به همراه منجی ظهور می‌کند، حقایق مکشوف شده و همگان از جمله اهل کتاب به حقیقت پی می‌برند.
یکی از شبهاتی که برخی به آن دامن می‌زنند شبهه‌ای است که در آن می‌گویند حضرت مهدی (عج) چگونه می‌تواند چنین عمر طولانی داشته باشد؟ که در پاسخ می‌گوییم: مسأله طول عمر آن حضرت، عنایت الهی است، چرا که رویدادهای بی‌شمار و مصائب روزگار و پیامدهای بد در کمین آن حضرت بود؛ خداست که او را از این حوادث حفظ کرده و عمر طولانی بخشیده است.
نامه‌های حضرت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به شیخ مفید که در منابع شیعی آمده، سه مورد است، که یکی در «صفر 410 قمری» و دیگری در«شوال 412 قمری» و نامه سوم، در «ذی‌حجه 412 قمری» صادر شده است، که در واقع خطاب حضرت به ما شیعیان هم هست و در آن دستور العمل‌هایی برای سعادت دنیا و آخرت ما بیان شده، که خلاصه و گل‌چینی از آن بیانات را تقدیم محضرتان می‌کنم.