پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از حوادثی که در زمان ظهور حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) اتفاق می‌افتد، نزول حضرت عیسی (علیه السلام) می‌باشد. ظهور حضرت عیسی (علیه السلام)، به همراه منجی آخرالزمان از جمله مسائل مورد پذیرش در اسلام است، وقتی که ایشان، به همراه منجی ظهور می‌کند، حقایق مکشوف شده و همگان از جمله اهل کتاب به حقیقت پی می‌برند.
طبق عقائد شیعه که از آیات قرآن و روایات برداشت شده است، حضرت عیسی (علیه السلام) به آسمان صعود کرده و در آخر الزمان به زمین باز می‌گردد.
قرآن کریم در چند آیه به این مسئله اشاره کرده است.
خداوند متعال در سوره آل عمران فرمودند: «وَيُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَمِنَ الصَّالِحِينَ.[آل عمران/46] و با مردم، در گاهواره و در حالت کهولت سخن خواهد گفت؛ و از شایستگان است.»
منظور از سخن گفتن مسيح در گاهواره و كودكى، اشاره به معجزه حضرت عیسی است، که در کودکی مردم را به خدای یگانه دعوت کرد. امّا مقصود از سخن گفتن او در كهولت، زمانى است كه با ظهور حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه) از آسمان فرود خواهد آمد، چرا كه آن حضرت در سى و سه سالگى و پيش از رسيدن به مرز كهولت، به خواست خدا و قدرت او، به آسمان صعود كرد.
آیه دیگری که دال بر نزول حضرت عیسی (عیه السلام) است، آیه 159 سوره مبارکه نساء است. خداوند در این آیه می‌فرماید: «وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ إِلاَّ لَيُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ يَکُونُ عَلَيْهِمْ شَهيداً.[نساء/159] و هیچ‌یک از اهل کتاب نیست، مگر این‌که پیش از مرگش به او [حضرت مسیح] ایمان می‌آورد و روز قیامت، بر آن‌ها گواه خواهد بود.»
على بن ابراهیم قمّی ذیل این آیه شریفه از شهر بن حوشب روایت کرده: «حجاج بن یوسف به من گفت که در قرآن آیه‌ای است، که مرا حیران کرده، گفتم: آن کدام است؟ این آیه را بیان کرد و گفت: به خدا قسم من یهودى و نصرانى بسیاری را اعدام کردم، ولی ندیدم که لب‌های آن‌ها حرکت نماید و اظهار ایمان کنند. گفتم: مراد از آیه این نیست. پس مراد چیست؟ گفتم: حضرت عیسى (علیه السلام) قبل از قیامت به زمین فرود می‌آید، و پشت سر مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نماز می‌گذارد و هیچ یهودى و نصرانى باقی نمی‌ماند، مگر آن‌که به او ایمان می‌آورند. واى بر تو! از کجا، این سخن را می‌گویى و از کجا آورده‌ای؟ گفتم این معنا را  امام باقر (علیه السلام) به من خبر داده است. گفت: به خدا قسم! این خبر را از سر چشمه پاکیزه و صاف گرفته‌ای».[1]
در روایات نیز به موضوع نزول حضرت عیسی (علیه السلام) در زمان ظهور منجی، اشاره شده است.
طبق روایات شیعه و سنّی، حضرت عیسی (علیه السلام) در آخرالزمان از آسمان فرود می‌آید، و پشت سر امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) نماز می‌خواند و پس از زندگی طولانی، از دنیا می‌رود. در هنگام فرود حضرت مسیح، مسیحیان به او ایمان صحیح می‌آورند، نه آن‌که او را پسر خدا بدانند. امام باقر(علیه السلام) فرمود: «عیسی قبل از روز قیامت فرود خواهد آمد و به دنیا احدی از ملت‌های یهودی و دیگران نمی‌ماند، مگر آن‌که به او ایمان می‌آورد و او پشت سر حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) نماز خواهد خواند.»[2]
بخاری به سند خود از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل کرده است، که حضرت فرمودند: «کیف انتم اذا نزل ابن‌مریم فیکم و امامکم منکم.[3] شما را چه می‌شود هنگامی‌که فرزند مریم در میان شما فرود آمده، درحالی‌که امام شما از بین شماست.»
و نیز شیخ صدوق با سند خود از محمد بن مسلم روایتی را از امام باقر (علیه السلام) نقل می‌کند که حضرت فرمودند: «القائم منا منصور بالرعب... و ینزل روح الله عیسی بن مریم، فیصلی خلفه.[4] قائم از ماست که با رعب و وحشتی که در قلوب مردم می‌افتد، یاری خواهد شد... و عیسی بن مریم فرود خواهد آمد و پشت سر او نماز می‌خواند.»

پی‌نوشت:

[1]. تفسیرالقمی، علی بن ابراهیم قمی، مؤسسه امام مهدی، قم: ج1، ص158.
[2]. الزام الناصب فی اثبات الحجة الغائب، زین العابدین یزدی حائری، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، بیروت: ج1، ص 57.
[3]. صحیح بخاری، محمد بن اسماعیل بخاری، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج4، ص143
[4]. کمال الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، بیروت: ص331، ح16

نویسنده: محمد یاسر بیانی