یکی از مشهورترین عیاراتی که در میان خواص و عوام بیان می شود، عبارت الطُّرُقِ اِلَی الله بَعَدَدِ نُفُوسِ الْخَلٰایِقْ است که بعضی ها گمان می کنند از معصومین(ع) صادر شده است؛ در صورتی که در منابع معتبر حدیثی به حضرات معصومین (ع) منسوب نیست.

ابن عربی یکی از شخصیت هایی است که قضاوت های متفاوتی در مورد او شده است. بهترین راه، بررسی اندیشه های او است. یکی از اندیشه های او این است که از بین زنان فقط دو تن به کمال رسیده اند و آنها عبارت هستند از حضرت مریم(س) و آسیه و نامی از حضرت فاطمه زهرا(س) نمی آورد. این اندیشه او برخلاف روایات معتبر موجود در کتاب های اهل سنت و شیعه می باشد.

اقطاب صوفیه مدعی رسیدن به قله های معرفت الهی هستند. در صورتی که در شناخت ساده ترین فضائل اهل بیت(ع) همچون دشمنان آن حضرات پای در گل مانده اند. نورعلی تابنده، شهادت که یکی از فضائل حضرت زهرا(س) است را انکار کرده و ادعای وهابی های کثیف را بر زبان خود جاری نموده بود.

یکی از آموزه های صوفیه که در جلسات اخلاقی هم نفوذ کرده است سرسپردگی تام از استاد سلوکی است که این امر طبق آیات الهی و رویات تنها در مورد معصوم(ع) صادق است و از غیر معصوم نمی توان اطاعت محض نمود و این امر نتیجه ای غیر از گمراهی و اتلاف عمر سالک نخواهد داشت.

در بین ما سخنان و آموزه هایی وجود دارد که تصور ما بر این است که از سرچشمه وحی و از زبان معصومین(ع) صادر شده است اما با اندک پژوهشی، در می یابیم که آن سخن از معصومین(ع) نیست. البته باید خاطر نشان کرد که تمام مشهورات این گونه نیستند و نمی توان به صورت کلی تمام مشهورات را بی اساس دانست.

یکی از اصول اصلی در برخی فرقه های صوفیه، عدم ورود به مباحث سیاسی می باشد اما در عمل، برخی از بزرگان صوفیه به این اصل عمل نکرده و در مباحث سیاسی دخالت نموده و پیروان آنها نیز در جریان های سیاسی شرکتی فعال دارند. صلاحی یکی از این افراد می باشد که گرایش های تند اصلاح طلبی داشته و در کسوت یک درویش گنابادی با تفکرات تند در مقابل نظام جمهوری اسلامی ایستاده است.