کوروش کبیر
کامیار عبدی باستانشناس نامدار ایرانی:
ما ایرانیها تا دوره قاجار، اطلاعات موثق چندانی درباره کوروش نداشتیم و عملاً شخصیت او را نمیشناختیم... امروز، کوروش از شخصیت تاریخی درآمده و جنبه سیاسیزدگی یافته است.
هِرودوت (مورخ یونانیِ معاصر هخامنشیان) درباره چگونگی مرگ کوروش دوم (مشهور به کوروش بزرگ)، در یک روایت برگزیده میگوید: کوروش که از جهت نژاد، خود را برتر از دیگران میدانست، تصمیم گرفت سرزمین ماساگتها را تصرف و ملکه آن را (که تومیریس نام داشت) به مالکیت خود درآوَرَد.
اهورامزدا و کوروش کبیر در شرایطی که کشورتان مشغول مذاکره بود و یک رژیم جعلی به آن تجاوز کرد؛ زن و کودک آریایی را کشت، راضی به سکوتتان نیستند! یا رژیم را محکوم کنید یا دَم از خون آریایی نزنید. دفاع از ایران، جان و جربزه میخواهد، نه شعار و گردنبند فروهر!
کوروش در منشور فتح بابل، به خودستایی پرداخته و خود را شخصی مهربان و انسانی شریف نامید! اما واقعیت تاریخ، چیزی دیگر است. او گوسفند را از دست گرگ نجات داد، سپس خودش آن را خورد!....
هزاران کودک، یتیم شدند. هزاران پدر و مادر، بیفرزند شدند. اشکها جاری شد.
دلها شکست. فریادها بلند شد. اما...
محمد رضا شاه، رژیم صهیونیستی را یک قوم مظلوم و آواره می دانست و سعی می کرد همچون کوروش هخامنشی منجی قوم یهود باشد. از این رو اسحاق رابین، نخست وزیر رژیم صهیونیستی، او را میراث دار کوروش خواند.