یکی از نظریه‌هایی که اخیرا بین برخی روشنفکران باب شده و منشا استعماری دارد بحث پروتستانتیزم اسلامی است. این نظریه با همسان انگاری اسلام و مسیحیت معتقد است اسلام هم مانند مسیحیت با پیشرفت مخالف است و لذا نیاز به یک نهضت پرئتستانتیزم در اسلام وجود دارد و برای در خطر نبودن چهره‌ی اسلام، بهتر است آن را از سیاست جدا کنیم. مشکل این افراد این است که فکر می‌کنند اسلام هم مانند مسیحیت فاقد برنامه‌ی جامع برای اداره‌ی امور است؛ حال آنکه دینی مثل اسلام هیچ‌گاه نه مخالف کسب علم و پیشرف بوده و نه معطل برنامه برای جامعه و سیاست است.

به نظر مرحوم علامه مصباح یزدی یکی از عوامل گسترش اندیشه‌ی تکثرگرایی در مسیحیت را عجز این دین در مقابل ادیان دیگر خصوصا اسلام می‌داند و اینکه بزرگان مسیحیان در برابر گسترش روز افزون اسلام در غرب اعلام کردند دین اسلام نیز یکی از ادیان بزرگ و محترم است تا به این صورت خود را هم رده‌ی اسلام بخوانند و بقای خود را تضمین کنند.

مستشرقین و محققین بر این باورند که تصوف وام‌دار سایر ادیان و مسلک‌هاست و به واسطه‌ی اینکه دارای تفکرات التقاطی و برخی عقاید بخصوص است، هر مطلبی را که به زعم و اندیشه‌ی خود خوش آمده، از دیگران اقتباس کرده و به آن ملتزم شده و جزوی از آموزه‌های خود کرده‌اند. ایشان منشا تصوف را در سه ناحیه بررسی کرده‌اند

در مسیحیت آیاتی وجود دارد که هم شادی را تایید می‌کنند و هم غم و ماتم را، برخی آیات در عین سفارش به شادی، غم را نیز مورد توجه قرار می‌دهند و حتی از برخی آیات دیگر چنین استنباط می‌شود که کفه‌ی ترازو بیشتر به سمت غم متمایل است.

یکی از مهمترین آموزه‌های مسیحیت غسل تعمید است، امروزه مشخص شده که منشاء این غسل از آیین مهرپرستی که از ادیان باستانی و فراگیر زمان خود بوده، است، مهرپرستان قبل از مسیحیان خود را به منظور پاکی و طهارت از گناهان غسل تعمید می‌دادند و این عمل به مسیحیت و الهیات آن نیز رسوخ کرد.

عهد عتیق بر داشتن پوشش و حجاب کامل توسط زنان تاکید دارد و زنان را از پوشیدن لباس مردانه نهی فرمود. iمچنین زنان بی حجاب و بی حیا را مستوجب مجازات میداند و آنها را تهدید می کند.