مثنوی
بعضی تصور می‌کنند که همه افراد باید به سراغ کتاب مثنوی رفته و این کتاب را بخوانند، در صورتی که علامه محمدتقی جعفری که کتاب شری در مورد کتاب مثنوی نوشته است، چنین اعتقادی ندارد و مردم عادی را از خواندن این کتاب نهی می‌کند.
مولوی در مثنوی گزارشی تاریخی نقل کرده که در هنگام مبارزه امام علی علیه‌السلام و عمر بن عبدود، حوادثی همچون آب دهان انداختن عبدود بر صورت امیرالمؤمنین علیه‌السلام و ... رخ داده، در صورتی که این گزارش او در منابع تاریخی مطرح نشده و فقط بعضی از کتاب‌های صوفیانه یا معاصر، آن گزارش را نقل کرده‌اند.
مولوی در مثنوی معنوی با استناد به روایت «اصحابی کَالنُّجُومِ»، به دیدگاه عدالت صحابه که یکی از اصول فکری اهل‌سنت است اشاره می‌کند و این درحالی است که مصداق این روایت در احادیث شیعه، حضرات معصومین علیهم‌السلام هستند.
جلال‌الدین محمد بلخی(مولوی) در مثنوی معنوی برای نشان دادن عدالت صحابه رسول‌خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله، به روایتی استناد کرده است؛ در صورتی که این روایت طبق مبانی اهل‌سنت باطل و جعلی است و بعضی از بزرگان اهل‌سنت به جعلی بودن روایت اذعان کرده‌اند.
مولوی در کتاب مثنوی، گاهی اوقات برای بیان مطالب اخلاقی، به روایات جعلی تمسک کرده است؛ یکی از این روایات جعلی، کلام «کلمینی یا حمیراء: با من سخن بگو ای حمیرا» است که از رسول‌خدا(ص) نقل می‌کند؛ در حالی که علمای شیعه و اهل‌سنت قائل به جعلی بودن این کلام شده‌اند.
در یکی از مقالات، اشعاری از مولوی منتشر شد که واکنش‌های مختلفی را به همراه داشت. برداشت برخی از این شعر این بود که مولوی مقام حضرت موسی (علیه السلام) را برای حضرت علی (علیه السلام) در مقابل خضر قائل شده است. برخی هم برداشت‌شان این بود که مولوی از زبان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در حال نصیحت حضرت هستند و منظور پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) از پیر عاقل خودشان هستند.