فرعون
از نگاه قرآن کریم، مأموریت اصلی حضرت موسی (ع) نجات فرعون و قوم او و در ادامه، نجات بنی‌اسرائیل بوده است؛ ولی تورات، نجات بنی‌اسرائیل را تنها مأموریت حضرت موسی (ع) می‌داند.
ابن عربی در کتاب خود، فرعون را جزء مؤمنان به‌خدا معرفی می‌کند. وی اگرچه معترف به ظلم و جور فرعون است ولی معتقد است که فرعون به بالاترین مرحله شهود و خداشناسی دست یافته و او را اهل نجات دانسته و معتقد است که با ایمان کامل از دنیا رفت. درحالی‌که آیات متعدد و روایات کثیری خلاف این ادعای ابن عربی را ثابت می‌کند.
علی‌رغم این‌که خداوند متعال در قرآن، فرعون را فردی عصیان‌گر، ظالم و از جهنمیان یاد کرده ولی حلاج وی را استاد خود خوانده و معتقد است که او با ایمان از دنیا رفته است. حلاج همچنین ادعا می‌کند که جبرئیل به‌خاطر فرعون مورد سرزنش و توبیخ خداوند متعال قرار گرفته است. درحالی که آیات و روایات در هر دو مورد، خلاف ادعای حلاج را ثابت می‌کند.
فرعون ازجمله کسانی است که سران تصوف به‌شدت به‌دنبال تطهیر چهره او هستند چراکه برای او جایگاه رفیع و بلندی قائل‌اند. ابن عربی نیز ازجمله صوفیانی است که معتقد به ایمان فرعون است و قائل به این است که توبه فرعون مورد پذیرش خداوند متعال قرار گرفته است. این درحالی است که آیات و روایات متعددی خلاف این مسئله را می‌رساند.